Can I ever be too far gone?|

De opmerking zorgde ervoor dat hij moest lachen. Op elk ander moment had hij waarschijnlijk te lang er bij stil gestaan en terug gedacht aan de traumatische ervaring. Zeven jaar lang in dezelfde krappe ruimte, geen bewustzijn van tijd, nauwelijks eten, constante mishandeling en geen rust. Het was een wonder dat hij het had overleefd. Nee. In plaats daarvan ging zijn brein nu naar de humor die het plots kon zien in de situatie. Immers had Laxus er wel aan gedacht om Zeal op dezelfde manier terug te pakken. Toch kon hij zichzelf niet zover krijgen. Hij had het wel voor elkaar gekregen om zichzelf makkelijk voor te doen als Zeal, zelfs in de lus, maar de andere ontvoeren en diens plek echt geheel in nemen was een stap te ver. Iets wat hij zelf niet begreep, maar lang kon hij er niet over nadenken. ”Instead you just told me to kill myself.” Even keek Laxus opzij naar hem. Zelf begreep hij ook niet waar hij nu de lijn trok. Hij weerhield zichzelf ervan om nonchalant zijn schouders op te halen en sprak in plaats daarvan verder. Hij probeerde zijn verwarrende situatie uit te leggen, maar zonder succes. ”Probably makes you the better person,” reageerde Connor erop met een zucht. Laxus grinnikte kort. ”I doubt it,” reageerde hij. Hij ging ervan uit dat hij en Zeal beiden even slecht waren. Waarschijnlijk op verschillende gebieden, maar het was wel duidelijk dat ze aan elkaar gewaagd waren. Hij had er vrede mee dat hij geen kans maakte met Connor, of dat probeerde hij zichzelf duidelijk te maken, maar hij begreep nog steeds niet hoe Zeal het voor elkaar had gekregen. Immers had Zeal hem wel opgesloten zonder enig schuldgevoel. Connor verdiende beter. ”Probably.” Laxus keek even opzij naar hem. Dat antwoord had hij eigenlijk niet verwacht. Onderzoekend keek hij de jongen aan terwijl hij nog een slok nam. Tja, daar wou hij wel meer over horen. ”I don’t even know,” verzuchtte de jongen. Oh? Dus hij was er zelf ook niet zeker over? Hoop begon meteen weer op te spelen, maar Laxus probeerde zijn focus bij Connor te houden in plaats van bij zijn eigen gevoelens. ”He’s my boyfriend now, even though that’s probably dumb too considering all that happened. Stupid feelings just won’t go away,” sprak Connor verder. Laxus fronste en knikte eens. Ergens voelde het raar om aan te horen, maar hij het eigenlijk niet verwacht dat het anders was gelopen. Als Connor en Zeal nog samen waren na wat Laxus hen had aangedaan, dan was hun relatie wel erg sterk. En zo vervloog de hoop weer. ”Not that it means anything when he’s sneaking off every night, probably cheating,” ging de jongen met opvallende woorden verder en haalde zijn schouders op. Laxus fronste. ”Really? He’s sneaking off every night?” herhaalde hij vragend. Zelf snapte hij niet waarom Zeal dat in hemelsnaam zou doen. Zeal leek hem nou niet bepaald iemand die moeite ging doen om een scharrel te verbergen. Zeal was iemand die er gewoon vooruitkwam en zijn oude relatie liet stikken – niet dit stiekeme gedoe. ”That’s weird,” kon hij er enkel op reageren. ”Have you talked with him about it?” vroeg hij Connor. Nog even en hij zou de jongen nog relatie advies gaan geven terwijl Laxus al zeven jaar geen stabiele relatie meer had gehad.

Can I ever be too far gone?|

Vaag legde Laxus zijn beredenering uit. Hij wist niet meer of hij de jongen ergens van probeerde te overtuigen of dat hij een punt probeerde te maken. Het enige wat hij wist, was dat hij het gezegd wou hebben. Zijn hersenen konden niet meer nagaan waarom en eerlijk gezegd boeide het hem ook weinig. Hij dacht niet meer na over de consequenties en het was overduidelijk dat Connor er hetzelfde instond op het moment. De magie van alcohol. Laxus lachte zodra Connor zei dat hij de betere van de tweeling was. Misschien op bepaalde oppervlakken, maar lang niet in alles. Connor haalde zijn schouders op. ”I’ll make a list on it,” beloofde Connor hem. Laxus fronste zodra de jongen hem op zijn hoofd klopte, maar grinnikte al snel. ”Alright, keep me updated,” reageerde hij erop, waarna hij weer een slok nam van zijn drinken. Hij keek verbaasd op zodra het bleek dat de relatie tussen Zeal en Connor nog steeds niet helemaal goed zat. Zeal bleek elke avond weg te glippen. Waarom wist Connor niet, ook al leek de conclusie daarop al gemaakt te zijn. Fronsend keek Laxus hem aan. Het leek hem stug dat Zeal echt vreemdging aangezien de jongen vroeger geen moeite had om met verschillende mannen te slapen en relaties te breken, maar misschien lag dat nu anders. Connor leek er immers zeker van te zijn. Laxus vroeg de jongen of hij het al met Zeal erover had gehad. Het leek hem niet dat dat zo was, anders was het probleem al verholpen of waren de twee al uit elkaar. ”I don’t want to because if it’s true it’ll…” begon de jongen. Laxus fronste zodra Connor even over zijn woorden moest nadenken. ”действительно сосать“ eindigde Connor zijn woorden in het Russisch, iets wat Laxus niet had verwacht waardoor hij verbaasd opkeek. Oké dan. Dat was iets nieuws. Hij grijnsde lichtjes, maar knikte braaf. ”Understandable,” reageerde hij er op. ”It’s just unfair, I’ve been doing all the effort and this is what I get,” sprak Connor verder. Laxus haalde zijn schouders op. ”Но сейчас вы просто делаете выводы. Вы не будете знать наверняка, если он обманывает, если вы не противостоять ему об этом,” ging Laxus erop in. Het was een tijd geleden sinds hij voor het laatst Russisch had gepraat, en het vergde enige concentratie, maar al snel kwam de taal weer terug tot hem en ging het vloeiend. Ergens had hij het wel gemist om Russisch te praten. Toch probeerde hij er niet te lang bij stil te staan en sprak hij verder. ”Это может быть страшно спросить, или это может быть отстойно узнать правду, но это лучше, чем погрязнуть в жалости к себе и быть в несчастливых отношениях. Вы заслуживаете того, кто отдает все за вас,” sprak Laxus verder met een grijns. Heel subtiel was hij niet. Hij kon het niet helpen dat hij nou eenmaal aan de opties dacht als het inderdaad bleek dat Zeal aan het vreemdgaan was. Dan zou het niet eens erg zijn als Laxus samen met Connor zou eindigen.

Can I ever be too far gone?|

Zodra ze het over Zeal begonnen te hebben, bleek het dat de Engelse taal niet een goede match was. Verbaasd keek Laxus op zodra Connor Russisch begon te praten. Hoe en waarom de jongen plots Russisch sprak wist Laxus niet, maar op het moment boeide het hem dat ook niet. Hij vond het leuk om te horen en het daagde hem uit om ook weer Russisch te praten. Voordat hij iets met Loras had gekregen, hadden hij en Loras verschillende missies gehad in Rusland, waar ze ook dus Russisch voor moesten leren. Het was gebleken dat Laxus er behoorlijk wat aanleg voor had gehad, waardoor hij de taal snel oppikte en zelfs nu nog weer kon spreken – zelfs als hij dronken was. Laxus lachte zachtjes door de verbaasde blik die hij kreeg toegeworpen zodra hij Russisch sprak. ”Ты говоришь по-русски?“ vroeg Connor met zijn verbazing. Laxus grinnikte opnieuw en knikte, alsof dat nog niet duidelijk was. Hij schudde even zijn hoofd. Hij wou er niet bij stil staan waarom ze nu Russisch spraken en hoe hij de taal had geleerd, nee hij wou zich blijven focussen op hun gespreksonderwerp. Dus zei hij Connor dat de jongen de waarheid moest achterhalen, zelfs als de pijn kon doen. Een niet zo subtiele hint werd eraan toegevoegd. Zijn brein dacht al niet meer na over de gevolgen. ”Я даже не знаю, как спросить это,” begon Connor. Laxus knikte eens begrijpend. Het was een lastig onderwerp. Hem leek het meest handigste om het rechttoe rechtaan te vragen. Er omheen draaien had geen zin en zou enkel voor meer onzekerheid en problemen zorgen. Het glas werd opnieuw bijgevuld en Laxus nam ook weer een slok. Onbedoeld schoof hij ook al iets dichterbij. Om de jongen zo dichtbij te hebben was enkel al genoeg. Hij had simpelweg behoefte aan lichamelijk contact en het gevoel dat hij geliefd was. ”Но я никого не заслуживаю,” ging Connor verder, op een stuk neerslachtigere toon. Laxus schudde meteen zijn hoofd. Hij legde een arm om de jongen heen. ” Вы заслуживаете всех!” ging hij er meteen tegenin. “Вы потрясающий парень. И очень красивый. Вы заслуживаете лучших из лучших,” sprak Laxus verder en tikte eens met zijn vinger op Connor’s borst terwijl hij hem dringend in zijn ogen aankeek. “И если Зил не знает об этом и обманывает эти отношения, вам нужно расстаться с ним,” maakte hij duidelijk met een doordringende blik.

Can I ever be too far gone?|

Dat ze beiden Russisch spraken was een verrassing, maar beiden bleven ze er ook niet te lang bij stil staan. Het was niet belangrijk genoeg. Later zou Laxus zich wel afvragen hoe de jongen in hemelsnaam Russisch kon, maar voor nu was hun gespreksonderwerp veel te belangrijk. Fronsend had hij opgekeken zodra de jongen neergeslagen reageerde op Laxus’s woorden. Connor leek behoorlijk te zitten met de situatie en Laxus voelde het als zijn plicht om hem op te vrolijken. Als dat toevallig zou betekenen dat hij iets dichter bij hem kon zitten en misschien Zeal’s vriendje kon inpikken, dan was dat mooi meegenomen. Meteen ging hij tegen de woorden in. Hij vertelde Connor dat hij wel degelijk iemand verdiende. ”Я не,” ging Connor er weer tegenin. Fronsend keek Laxus hem weer aan terwijl hij vervolgens de redenen op begon te noemen waarom Connor iemand verdiende. Hell, iedereen zou blij zijn met een vriendje zoals Connor. Tenminste, dat was hoe Laxus het zag. ”Я не заслуживаю лучшего,” reageerde Connor opnieuw. ” Вы делаете!” ging Laxus er net zo koppig tegenin. Al snel volgde hij zijn woorden door te zeggen dat als Zeal dat niet in zag, dat Connor dan echt wel iemand beter kon krijgen. Laxus ging er immers vanuit dat het Zeal’s afwezigheid was die ervoor zorgde dat Connor zich zo voelde. Dan kon Connor toch veel makkelijker met de andere helft van de tweeling gaan die niet elke avond in het geheim weg sneakte én die ook nog Russisch sprak. ”Я не хочу с ним расставаться,” reageerde Connor echter gehaast en leek haast geschrokken te zijn door de suggestie. Laxus keek daardoor wat verbaasd op. ” Но вы можете сделать намного лучше, чем этот придурок,” mompelde hij, niet geheel begrijpend waarom Connor nog zou denken om bij Zeal te blijven. я просто хочу, чтобы все шло хорошо,” sprak Connor verder. Laxus liet zijn verbaasde houding varen en knikte eens. Dat kon hij dan wel weer begrijpen. De jaloezie keerde terug, maar hij probeerde dat ver weg te drukken. Een grote slok vodka was het gevolg. ”на этот раз я хочу перестать беспокоиться о том, чтобы быть брошенным, даже если это то, что я заслуживаю,” mompelde Connor. Een verdrietige blik verscheen in Laxus’s ogen en hij kon niks anders dan de jongen kort tegen zich aan trekken. ” Я знаю я знаю. Это отстой,” sprak hij zachtjes. Hij wist alles van verbindings- en verlatingsangst. Het was de hele reden waarom nu hier zat in plaats van bij Loras. ” Но ты не можешь позволить эээ ..,” begon Laxus goedmoedig, maar halverwege viel hij stil zodra hij bij het woord verlatingsangst aankwam. God, wat was dat in het Russisch? Fronsend keek hij even voor zich uit, voordat hij zich besefte dat het te lang duurde en hij simpelweg terugschakelde naar het Engels. ”You can’t let the fear of abandonment take over your relationship and feelings,” begon Laxus nu opnieuw in het Engels. Met een warme glimlach keek hij de jongen aan. ”If you want to overcome that fear than you have to confront him about it and talk to him. Only then you can be proven wrong. Hopefully you’ll see that there’s nothing to worry about,” ging Laxus verder en gaf een kort kneepje in Connor’s schouder. God, hoe was hij in hemelsnaam gegaan van Connor afpakken van Zeal, naar hun relatie goed praten? Laxus schudde kort zijn hoofd van zijn eigen verwarring. Het bleef een feit dat hij Connor gewoon graag gelukkig zag. Natuurlijk wou hij het liefste dat dat met hem was, maar als Connor echt graag bij Zeal wou zijn, dan zou Laxus hem daarmee helpen. Hoeveel pijn het hem ook deed. Nog een paar slokken van de vodka volgde.

Can I ever be too far gone?|

Even had Laxus gedacht dat hij Connor zover kon krijgen om het uit te maken met Zeal. Het was niet eens zijn plan gehoord, maar als hij Connor zo hoorde praten ging al haast uit zichzelf. Zodra Connor er echter recht tegen in ging begon Laxus te begrijpen dat het niet zo makkelijk zou gaan. Hij besefte zich ook dan pas wat hij aan het doen was en zuchtte verslagen. Het leek erop dat Connor niet zo snel van gedachte zou veranderen en dus besloot Laxus een andere aanpak aan te nemen. Want als Connor het dan wel wou blijven proberen met Zeal, zou Laxus hem daarin helpen. Immers wist hij precies waar Connor mee worstelde en kon hij de jongen daar hopelijk mee helpen. Zolang de jongen maar gelukkig was. Hij legde een arm om de jongen heen en trok hem troostend tegen hem aan. ”оно делает,” beademde Connor zijn mening op de situatie. Laxus wou echter niet te lang stil staan bij de negatieve gevoelens en probeerde in plaats daarvan te vertellen wat de jongen wel kon doen. Halverwege de zin stuimelde hij echter op een woord die hij niet zo snel kon vertalen in het Russisch waardoor hij uiteindelijk maar in het Engels over ging. Hij zag de verwarring op het gezicht van Connor en hield zich daarom even een paar seconde stil voordat hij verder sprak. Connor moest Zeal confronteren als hij die angst wou confronteren. Zou simpel was het. Ook al was het makkelijker gezegd dan gedaan. Het was een groot obstakel om te overkomen en het zou ook echt niet zonder gevaar gaan. ”But what if there’s something to worry about?” vroeg Connor meteen terug. Zachtjes wreef Laxus met zijn duim over diens schouder heen. Hij had met de jongen te doen en keek hem dan ook aan met een medelevende blik. ”What am I supposed to do if it’s true and he’s really spending the nights with someone else?” sprak Connor verder. Laxus hield zich even stil om over de goede woorden na te denken. Het laatste wat hij wou was dat zijn dronken kant nu de domste adviezen ging geven en hij dit goede gesprek daarmee zou beëindigen. ”If it’s true than you at least have clarity and then you know that you should break up with him,” antwoordde Laxus. ”Pretending as if the issue isn’t there or not talking to him about it will only worsen your insecurity and your fear,” begon Laxus opnieuw. ”Staying with someone who’s actively cheating on you is bad for the both of you. You won’t be happy in relationship if he is cheating on you,” sprak Laxus verder terwijl zijn blik naar de fles vodka ging die iets te leeg begon te worden naar zijn smaak. Gelukkig wist hij er nog een slok uit te krijgen. ”Right now you’re just delaying the inevitable because you’re afraid of getting hurt,” nam Laxus de volgende conclusie en richtte zijn blik weer op Connor. ”But you will always get hurt if you keep quiet. If you don’t say anything either your own thoughts will hurt you, or his actions will. So the only way to have a chance of not getting hurt, is to talk to him,” eindigde Laxus zijn beredenering. Hopelijk klopte het nog een beetje.

Can I ever be too far gone?|

Laxus wist dat het lastig zou worden om aan Connor uit te leggen waarom het zo belangrijk was om de waarheid te achterhalen. Vooral omdat zijn dronken hersenen niet op de goede woorden leken te willen komen. Daarbij had Laxus dezelfde problemen en had hij zijn angst ook nog lang niet onder controle. Hell, hij had juist gedaan wat waarschijnlijk het domste was wat je kon doen; hij was weggerend. Hij had niet eens poging gedaan om met Loras erover te praten. Hij had hem niet eens een kans gegeven. Nee, hij had zijn conclusies getrokken en was weggelopen. Iets waar hij nu wel spijt van had. Elke dag moest hij denken aan de jongen en als hij Connor zo hoorde praten kon hij wel nagaan dat ook Connor het ontzettend moeilijk zou vinden als hij dit door liet sudderen. Connor had antwoorden nodig zodat hij zich geen zorgen meer hoefde te maken en die angst niet voor meer onrust zaaide. Met die gedachtes begon Laxus te praten. Hij zei Connor dat het belangrijk was om wel met Zeal te praten zodat Connor ook wist waar hij stond en hij anderzijds waarschijnlijk alleen maar zichzelf zou opvreten aan zorgen. Zwijgend keek hij Connor uiteindelijk aan, hopend dat hij de jongen had weten te overtuigen. ”I’ll talk to him, but if it all goes wrong I’m blaming you,” sprak Connor met een scherpe blik. Laxus grinnikte zachtjes. ”Sure,” reageerde hij met een grijnsje. Hij was al de slechterik in zoveel scenario’s, dit kon er ook nog wel bij. Hij liet zijn armen zakken zodra Connor recht kwam, of probeerde te komen. Laxus hield zijn armen iets op om de jongen op te vangen mocht deze zijn balans verliezen, ook al wist hij niet of hij zelf stabiel genoeg was om Connor te ondersteunen. Uiteindelijk leek ook Connor in te zien dat het geen nut had en zette hij zich weer neer op de kruk. Met een flauwe grijns keek Laxus hem aan. Ook hij deed nog altijd geen moeite om afstand te zoeken. Waarom zou hij? Het was waarschijnlijk een soort troost die ze allebei nodig hadden op het moment. ”I wish stuff was easier,” verzuchtte Connor, maar ditmaal leek hij niet meer zo neerslachtig te zijn. Laxus knikte eens. ”Tell me about it,” zuchtte hij eveneens. Even gingen zijn gedachte terug naar Loras en heel even overwoog hij om het plan te maken om weer terug te gaan, maar de angst om dan Loras tegen te komen die al lang iemand anders had was te groot. Nee, dat durfde hij niet aan. Gelukkig wist Connor hem al af te leiden van die gedachtes voordat hij er te veel in op gezogen werd. ”Hell, I want to date you both and move to some house that doesn’t repeat every fucking day and adopt all the ducks we want,” vertelde Connor nu zijn briljante plan. Laxus lachte eens. ”The ducks would be nice,” stemde hij in met een zachte grinnik. ”And not have to worry about anything,” voegde Connor er nog aan toe, waarop Laxus opnieuw grinnikte en zijn hoofd schudde. ”I don’t think Zeal and I would ever be able to live in the same house again,” zei hij met een kleine grinnik. Bemoedigend klopte hij op Connor’s rug. Waarschijnlijk zou dat enkel in een groot gevecht eindigen waarin of Zeal of Laxus dood eindigde. ”The last time I lived together with him was about 20 years ago,” vervolgde Laxus en glimlachte wat. Ergens voelde het raar om nostalgisch te denken over die tijd, maar hij kon het niet helpen dat hij het ergens wel miste. Een broer waar hij het goed mee kon vinden. Beiden hadden ze zo vaak getraind en elkaar geholpen. Daar was nu niks meer van over.

Can I ever be too far gone?|

Het leek erop dat zijn woorden en advies hadden geholpen. Laxus wist niet meer waarom hij de jongen überhaupt advies gaf over zijn relatie met zijn tweelingbroer, maar het bleef een feit dat hij zich geroepen voelde om de jongen te helpen aangezien hij met dezelfde problemen worstelde als Laxus dat vroeger had. Connor had echter nog de kans om dingen recht te zetten waar Laxus gewoon was weg gelopen. Misschien deed Laxus het daarom ook wel om zich iets beter te voelen over zijn eigen situatie. Laxus besloot er niet te lang bij stil te staan en luisterde in plaats daarvan over de plannen die Connor had. Grootse, maar ongeloofwaardige plannen. Laxus grinnikte zachtjes en schudde zijn hoofd. Hij gaf enkel toe dat de eenden wel leuk zouden zijn, maar voor de rest moest hij toch nee zeggen op het idee. Zeal en hij zouden nooit lang in één huis kunnen overleven. Dat zou geheid overgaan in een gevecht, waarbij één hoogstwaarschijnlijk dood zou eindigen. Ergens vond hij het wel jammer dat het nu zo zat tussen zijn broer, vooral als hij terugdacht aan hoe ze vroeger waren, maar hij zag het in geen mogelijkheid goed komen. Daarvoor had zowel Zeal als Laxus te veel schade aangericht. Erg lang wou hij er niet bij stil staan. Het zou hem enkel herinneren aan hoe verschrikkelijk zijn leven op het moment was. Hij volgde Connor met zijn ogen zodra de jongen zijn armen op de bar neerlegde en vervolgens erop ging liggen. Laxus grijnsde lichtjes terwijl de jongen hem aankeek. ”Maybe you could,” reageerde Connor, waarop Laxus grinnikte en zijn hoofd schudde. ”I doubt it,” reageerde hij eerlijk. Hij had waarschijnlijk al een trauma aan zijn tweelingbroer, er was immers een reden waarom hij nog niet rechtstreeks naar hem toe was gegaan – hij was als de dood voor hem. En hij kon wel nagaan dat Zeal nog altijd boos was door wat Laxus bij Connor had geflikte, en bij vele anderen. Daarbij kon Laxus Zeal ook nooit vergeven voor wat hij hem en Loras had aangedaan. Opnieuw schudde hij zijn hoofd. Nee, zelfs in zijn dronken bui zag hij dat nog niet gebeuren. ”Was living with him fun?” haalde Connor hem uit zijn gedachte. Laxus keek op en glimlachte wat. Er aan terug denken zorgde ervoor dat hij nostalgisch werd. Toen waren het ook geen makkelijker tijden geweest, maar ze waren in ieder geval wel soort van gelukkig geweest. ”It was alright,” mompelde hij zachtjes. Hij rechtte zijn rug wat en richtte zich op Connor. ”We used to live in a small apartment. Him, Loras and me. As children in a small place, obligated to take care of ourselves,” begon hij zijn uitleg, met nog altijd een kleine glimlach rond zijn lippen. ”Even though I’m older, Zeal was the one to take care of us. He cooked us dinner, made sure there was food and even cleaned the place,” sprak hij verder. Zijn blik dreef af naar de bar, maar het was duidelijk hij terug dacht aan die tijd, aan hoe hij plek eruit had gezien en hoe goed ze het toen nog met elkaar hadden kunnen vinden. ”So I suppose it was fun. He was very caring,” concludeerde hij uiteindelijk iets zachter. Hij merkte dat de emoties hoog lagen en hij wou er nog niet aan toegeven.