♡ i'm your girl, you're my girl, don't you know that i love you?

Met een gefronste blik bekeek Chloé het berichtje op haar telefoon. “Hey Chloe, can you come over to the garden, please? I’m not feeling well and I want to talk about it with someone.” Het berichtje was van Olivia. Ze keek een beetje bezorgd op. Wat zou er met Olivia aan de hand zijn? Gisteren tijdens het uitgaan was er niets aan de hand. De meiden hadden een geweldige avond gehad, Chloé haar kater was nog steeds aanwezig, en eigenlijk had ze zichzelf op haar kamer opgesloten, om op haar laptops een stapel films te kijken. In haar hoofd ging ze alle mogelijke scenario’s af, maar ze had geen idee wat er met haar vriendin aan de hand kon zijn. Met een luide kreun stond Chloé daarom op van het bed en liep richting haar kast. Ze had in haar ondergoed gechilld, en dat was niet echt een geschikte outfit om naar de tuinen aan te trekken, dus schoot ze in een simpel joggingpak, deed ze haar telefoon in een van de zakken en besloot ze naar beneden te lopen. Een onderbuikgevoel borrelde in haar buik, wat was er met Olivia aan de hand? De twee meiden hadden een hechte vriendschap opgebouwd en als een van haar vrienden in nood was, zei Chloé alles af. Dan moest die vriend geholpen worden en dat was precies wat ze met Olivia ging doen.

De tocht naar de tuin was absoluut niet lang, dus enkele minuten nadat Olivia het berichtje had gestuurd, liep Chloé al in de tuin. Met een frons tussen haar wenkbrauwen keek ze de tuin in, op zoek naar het langharige, Italiaanse meisje. Een klein geluidje trok haar aandacht en ze zag dat het van Olivia aanwezig was. Olivia zwaaide naar haar en met een brede glimlach zwaaide Chloé terug, bewoog in de richting van haar vriendin. Chloé nam plaats op de bank naast Olivia en zag meteen dat het meisje er slecht uit zag. Waarschijnlijk kwam dat ook door de kater, maar het meisje had ook gehuild. Haar glimlach bevroor. “Girl, what’s going on? I was so scared when I received your text, I got up immediately, changed my clothes and came looking for you.” Zachtjes wreef ze over de rug van Olivia, die haar met betraande ogen aankeek. “I’m trying to find words without sounding stupid, because I feel like I am just a little child for feeling bad about this.” Snel schudde Chloé haar hoofd en sloeg haar arm om Olivia heen, terwijl ze het meisje zachtjes tegen zich aantrok. “Don’t feel like that, Liv. I will be the last person to judge about your pain, you know that.” Olivia knikte en Chloé legde haar hoofd op dat van Olivia, terwijl ze zachtjes over haar schouder streek.

“I just feel so useless” begon Olivia toen en begon schokkend te huilen “I just don’t know my purpose in this life. I can’t help anybody, I don’t have any work to do, I’m just…being here. I’m doing great things and I’m having the most of fun with you, Liz and Shay, but I just don’t see what my purpose is.” Chloé haar gedachten begonnen overuren te draaien. Was dit wat er met Olivia aan de hand was? Arme meid. Chloé herkende dat gevoel wel, toen zij op de middelbare school zat had zij vaak ook gedacht, “Is dit het? Is dit wat ik de rest van mijn leven moet doen?” Chloé liet Olivia los en ging op haar knieën bij Olivia zitten, pakte haar handen beet en dwong haar om haar recht in haar ogen aan te keken. “Hey, don’t be sad, little one” zei Chloé toen geruststellend en glimlachte “I don’t have a solution for your problem, but what I do know is that everybody has a purpose in life. You make people happy, Olivia. Don’t forget your peculiarity. You cheered me up once when I was down. That’s what you do, you make people happy.” Olivia snikte zachtjes en haalde haar schouders op. “I don’t see the point in that if I don’t feel happy myself.” Dat zag Chloé anders en ze haalde diep adem. “You know, maybe your path isn’t clear yet. And what are you expecting, Liv? You’re only 19 years old. Ofcourse you don’t know your purpose in life yet. Do you think I know mine? Hell no, I have no clue what to do with my life. And does that make me a bad person? Absolutely not. We’re young, Olivia, and the time is now to figure out what we want. And that will come in time, I promise.” Olivia knikte zachtjes en sloeg haar armen om Chloé heen.

Met gesloten ogen knuffelde Chloé het meisje terug en aaide over haar rug. “What do we do in the mean time, while we are figuring out what do with our lives?” snikte het meisje tegen de schouder van Chloé. Chloé moest hardop lachen. “In the mean time, we have fun and try to enjoy life. Look at the place we are at, Olivia, it’s beautiful in here.” Olivia knikte en ging weer rechtop zitten. “You’re right.” Chloé klopte zichzelf op de schouder en keek een beetje stoer. “Hell yeah, I’m right! Didn’t you know? They call me Chloé the Truth-Speaker. Everything I say is right” zei Chloé toen met een grijns en stond op. Ze stak een hand uit naar haar vriendin en deze pakte haar hand aan. Ze sloeg haar arm om het meisje heen, terwijl ze weer richting het huis begonnen te lopen. “What do you say? Icecream, a bottle of chardonnay and some Harry Potter movies?” Olivia grijnsde toen. “I want a bottle of pinot grigio though…” Chloé haalde haar schouder op. “Let’s see what miss Rosefinch got in her wine cellar…” zei het meisje samenzweerderig en de twee liepen richting het huis.