Met een kleine glimlach rond zijn lippen las Zeal het boek dat behoorde tot een reeks boeken dat ging over verschillende bovennatuurlijke krachten. Het waren het paar weinige boeken die echt uit feiten bestonden en niet verwikkeld waren met de fantasie van mensen of verzonnen waren door creatieve geesten. Zeal had altijd al veel gelezen. Vroeger, toen hij nog klein kind was geweest, had hij al veel moeite gedaan om zijn handen op boeken te krijgen. Toen wist hij dat hij een grotere kans op overleving had als hij meer wist over zijn eigen bovennatuurlijke krachten. Hij had destijds een boek gekregen van zijn mentor. Het boek was een handleiding tot zijn krachten, maar bestond ook uit de geschiedenis van zijn kracht en hoe men het beste ertegen kon vechten. Op die manier leerde Zeal het beste hoe hij zijn krachten kon gebruiken en wat zijn eigen zwaktes waren. Hij deed zijn best om zo sterk mogelijk te worden met natuurlijk de hoop dat hij de beste zou zijn in de ogen van zijn mentor. Die drang naar kennis van bovennatuurlijke krachten bleef net zolang hij bleef werken voor Jeremy. Hij wou kennis hebben van elke bovennatuurlijke kracht zodat hij precies wist hoe hij het gevecht kon wennen. Zodra hij weg was gevlucht van Jeremy, bleven de boeken ook onaangeraakt. Hij ging roekeloos te werken, wat hem in genoeg problemen had gebracht. Uit nieuwsgierigheid had hij een week geleden een boek gepakt uit de bibliotheek. Hij had immers een hobby nodig en alles was het waard om te proberen. Immers was alles beter dan het moorden, martelen en manipuleren. Hij verbaasde zichzelf hoe goed het hem deed. Het bracht hem rust en bracht hem terug aan de tijd dat hij alleen in zijn kleine kamer had gezeten, met zijn knieën opgetrokken en een groot boek voor hem op het bed. Het boek was de enige uitweg geweest uit die rot wereld en opnieuw voelde Zeal hoe hij helemaal op werd gezogen door het boek. Nu kwam Zeal regelmatig terug naar de bibliotheek. Hij deed het echter wel stiekem. Hij schaamde zich voor de hobby en wou niet dat iemand anders erachter was gekomen. Ook nu was hij met succes de bibliotheek in geglipt om weer verder te lezen in hetzelfde boek waar hij eerder in was begonnen. Ondertussen was hij er ook achter gekomen dat zijn zicht nog altijd niet goed was. Hij had er al zijn hele leven last van, maar had enkel problemen tijdens het lezen. Hij had de bril altijd al gehad, maar nooit meer opgedaan simpelweg omdat hij niet meer zoveel las, maar nu had hij de bril ontdaan van het stof en weer op zijn neus gezet. Op de stoel gekropen zat hij tegen de vensterbank aan met zijn neus diep in het boek, totaal ontspannend en genietend.

Zeal wou net de bladzijde om slaan van het boek toen plots de deur open zwaaide. Geschrokken en haast betrapt keek Zeal op. Zijn blik schoot naar de indringer toe en merkte tot zijn schrik op dat het Connor was. "Zealy!" begon de jongen al vrolijk. Haastig legde Zeal het boek weg op tafel en schraapte hij zijn keel. Hij hoopte heilig dat Connor het te druk had met andere zaken om het ook maar op te merken dat Zeal een boek aan het lezen was. Misschien had Zeal geluk gehad, misschien had Connor het net niet gezien of opgemerkt. "I was thinking we could go-" Zeal keek op zodra Connor's stem zachter werd en daarbij vervloog Zeal's hoop dat de jongen het niet had opgemerkt. Zodra hij zag hoe Connor naar hem keek, besefte zich ook dat hij nog zijn bril op had. Vluchtig deed hij de bril af en borg hij deze op in een binnenzak van zijn vest. Hij wreef even in zijn ogen. God, Connor zou hem vast vierkant uitlachen. Zo'n bril zag er ook belachelijk uit. "-and get ice cream," maakte Connor stilletjes zijn woorden af. Hij leek duidelijk bezig te zijn met het verwerken van zijn nieuwe ontdekking, maar Zeal weigerde er aandacht aan te besteden. Hij stond op uit de stoel. "Ice cream sounds nice. Let's get some," reageerde Zeal met een glimlachje en wat nonchalant, hopend dat Connor zijn houding zou overnemen en het hele gedoe zou negeren.

Tegen alle verwachtingen in was Connor de bibliotheek in gelopen. Betrapt had Zeal opgekeken. Nog snel had hij het boek weg gelegd, maar het was al te laat. Verbaasd staakte Connor zijn zin. Diens woorden werden enkel zachter terwijl hij dichterbij kwam. Zeal besefte zich dat hij nog zijn bril op had en zette deze snel af, hij hoefde daar niet ook nog een opmerking op. Zodra Connor eindelijk zijn zin eindigde kwam Zeal recht. Hij probeerde de situatie zo nonchalant mogelijk te behandelen in de hoop dat Connor er net zo op zou reageren. Zeal stelde dan ook voor om te gaan, maar Connor kwam niet in beweging. "But you were reading," protesteerde Connor met een vragende ondertoon. Zeal slaakte een diepe zucht en week beschamend zijn blik af. Moesten ze het er echt over hebben? "And wearing glasses," vervolgde Connor smug waardoor hij een moordende blik kreeg toegeworpen van Zeal. "Shut it," mompelde hij dan ook. Zeal probeerde smoesjes te vinden om de situatie uit te kunnen leggen zonder de waarheid te zeggen, maar kwam niet op veel goeds. Hij kon moeilijk zeggen dat de bril van iemand anders was en dat hij hem simpelweg had geleend. Connor kennende zou hij daar waarschijnlijk jaloers om worden, ook al zou de jongen dat natuurlijk nooit toegeven. Voordat Zeal ook nog maar om een andere reden kon nadenken, ging zijn aandacht terug naar Connor die naar de tafel toe stapte waar het boek op lag. Zeal's ogen verwijdde zich zodra hij besefte wat Connor ging doen. Nog net probeerde Zeal het boek weg te gritsen voordat Connor het kon pakken, maar hij was net te laat. Nog een gefrustreerde zucht verliet zijn mond terwijl hij met een hand door zijn haar ging. "Yeah I like to read, haha, can't you just ignore it?" zei Zeal frustrerend en heel misschien wat wanhopig. "Let's just go alright?" drong Zeal nu ook aan. Hoe eerder ze weg waren, hoe eerder ze dit met rust konden laten.

Wanhopig probeerde Zeal er nog voor te zorgen dat Connor het gewoon negeerde en dat ze het konden vergeten. Zeal wou hier weg, hij wou dat ijs gaan halen waar Connor het over had, maar natuurlijk liet Connor het niet met rust. Nee de jongen sprak verder. Hij was overduidelijk verbaasd dat Zeal aan het lezen was en dat hij een bril op had gehad. Zeal zou er zelf ook verbaasd over zijn, maar het liefst wou hij gewoon dat Connor er niks over zei. Met een moordende blik keek hij hem aan en zei hij hem om stil te zijn. Nog net wou hij het boek weg grijpen voordat Connor het te pakken kon krijgen, maar hij was te laat. Met een diepe zucht keek hij toe hoe Connor de achterkant van het boek begon te lezen. Was dat echt nodig? Kon de jongen niet gewoon een paar stomme opmerkingen maken en dan het met rust laten? Zeal had het gevoel alsof Connor op het moment zat te wachten dat hij de goede vervelende opmerking had gevonden, de perfecte manier waarmee hij Zeal kon pesten. Zeal probeerde het daarom zelf. Sarcastisch sprak hij over zijn hobby, waarna hij nogmaals voorstelde om te gaan. Konden ze dit dan alsjeblieft met rust laten? Nee, kennelijk niet. Meteen schudde Connor zijn hoofd en nog een diepe zucht verliet Zeal's lippen. "We can get ice cream later, it's not like they'll run out of it. You were busy with important things," zei Connor meteen, waarna hij de achterkant van het boek begon te lezen. Verward keek Zeal naar hem. "Important things?" herhaalde hij. Het klonk niet alsof Connor een grapje maakte, maar Zeal vond het ook moeilijk om die woorden serieus te nemen. "You should wear those glasses more often," klonk het vervolgens. Fronzend keek Zeal naar Connor en stapte hij dichterbij, nog steeds niet wetend of Connor het nou meende of niet. Hij reageerde niet op de laatste opmerking. Hij ging er vanuit dat Connor hem enkel plaagde. Maar goed. Dus Connor wou het er per se over hebben? Goed, dan zou Zeal het spel mee spelen, er vanuitgaand dat Connor hem ook nog altijd niet serieus nam. "It's about supernatural powers," zei Zeal en knikte richting het boek. "I told you I know a lot about powers, right?" vroeg hij na en duidde hierbij op één van hun eerste ontmoetingen. "As I needed a new hobby I started to try reading and I like it," gaf Zeal nu schoorvoetend toe terwijl hij zijn schouders nonchalant ophaalde, alsof het hem niet boeide hoe Connor erop zou reageren, maar dat deerde hem zeker wel. Zijn blik ging even naar de achterkant van het boek en wou de letters lezen, maar kwam er al snel echter dat dat hem niet lukte. Hij kneep zijn ogen wat dicht in de hoop dat hij het dan wel kon lezen, maar nog steeds niet. Uiteindelijk week hij zijn blik maar weer af.

Verbaasd herhaalde Zeal Connor's woorden. Hoe kon dit nou belangrijk zijn? Zeal gokte erop dat Connor hem enkel zat te plagen. Dat de jongen het enkel zei met de gedachte van dat het belangrijk was zodat hij wist hoe hij Zeal onderuit kon halen. Maar Connor verbaasde hem opnieuw. "Yeah," reageerde Connor. Nog wat verbaasd en verward keek Zeal naar hem. Hij begreep niet of Connor nou echt begripvol was, en als hij dat was, waar het dan opeens vandaan was gekomen. Hij zette een stap dichterbij. Hij deed geen poging om het boek van de jongen af te pakken, wetend dat Connor er zo mee door kon teleporteren en Zeal wou voorkomen dat het nog meer buiten zijn bereik zou vallen. In plaats daarvan keek Zeal enkel naar het boek waarvan Connor nu de achterkant las.

In eerste instantie wist Zeal nog steeds niet goed wat hij van de situatie moest vinden of hoe hij Connor's mening moest inschatten en besloot daarom maar gewoon mee te spelen. In zijn achterhoofd hield hij vast dat Connor hem nog elk moment in zijn gezicht ging uitlachen, dus veel hoop had hij er niet voor, maar toch begon hij uit te leggen waarom het las. Hij begon met een korte uitleg over de keuze van zijn boek, waarna hij hetgeen vertelde wat Connor al wist. Namelijk dat hij een nieuwe hobby moest vinden en nu had hij er toch één gevonden. Om Connor's blik te ontwijken tuurde hij naar de achterkant van het boek, maar doordat hij zijn bril niet op had kon hij het niet lezen. Hij besloot daarom maar gewoon zijn blik af te wijken, opnieuw nerveus naar Connor's reactie. "Reading's nice I suppose," sprak Connor. Voorzichtig richtte Zeal zijn blik weer op de jongen en merkte tot, opnieuw, zijn verbazing op dat Connor het oprecht leek te menen. "Not bad for a hobby," vervolgde Connor. Zeal knikte langzaam aan. Hij poogde een halve glimlach rond zijn lippen. "It's better than to fuck you whenever I'm bored," reageerde Zeal erop met een zachte grinnik.

Hij vond het nog steeds lastig te geloven dat Connor het echt accepteerde, maar het leek er toch echt op dat Connor er niks verkeerds over te zeggen had. Zeal keek op zodra het boek voor hem werd op gehouden. Hij pakte het boek aan en liet opnieuw zijn blik over de achterkant glijden. Opnieuw besefte hij zich halverwege dat hij het niet kon lezen, maar ditmaal pakt hij uit gewoonte al zijn bril tevoorschijn en zette hij deze op. Even las hij de regels van het boek, waarna hij zijn blik terug op Connor richtte. "You know we could look if there's any book here about teleportation and your powers," stelde Zeal voor, zich herinnert hoe hij het destijds aan de jongen had beloofd maar niet had gedaan.

Nog steeds kwam er geen plagende of gemene opmerking van Connor. Nee de jongen leek nog steeds ontzettend begripvol te zijn. Hij zei zelfs dat hij het een goede hobby vond. Zeal vond het nog moeilijk te geloven en durfde het ergens ook niet te geloven. Hij was bang dat op het moment dat hij echt geloofde dat Connor het meende, dat Connor dan juist zou toeslaan en het Zeal enkel harder zou raken. Voorzichtig reageerde Zeal op zijn woorden en besloot de sfeer wat gemakkelijker voor zichzelf te maken door een opmerking eraan toe te voegen. Connor lachte om zijn woorden. "But that's my hobby," protesteerde hij. Zeal lachte zachtjes en keek Connor even met een schuine blik aan. ”Don’t worry I’ll still help you with your hobby,” reageerde hij met een kleine grijns, voordat zijn aandacht weer terug ging naar het boek.

Hij voelde lichte opluchting zodra het boek weer terug belandde in zijn handen. Opnieuw wou hij de achterkant lezen, maar opnieuw besefte hij zich dat hij daarvoor zijn bril nodig had. Ditmaal pakte hij al automatisch de bril tevoorschijn en zette hij deze op. Even las hij de achterkant van het boek. Door zijn eerdere woorden besefte hij zich dat hij Connor destijds zou helpen, maar het nooit had gedaan. Misschien was dat een goede manier om hem opnieuw te laten zien dat hij echt was veranderd. Het was niet een grote fout geweest, maar Zeal wou alles van zijn verleden recht zetten zover dat kon. Daarbij zou hij het niet erg vinden om nog wat langer tussen de boeken te snuffelen. Hij richtte zich terug op Connor en stelde het voor. Een korte stilte viel. Zeal keek Connor wat vragend aan. Hij merkte op hoe de jongen naar hem staarde. Hij was zich er niet van bewust dat hij nog steeds de bril op had en snapte daarom ook niet waarom Connor zo naar hem staarde. Uiteindelijk schudde Connor met zijn hoofd en richtte hij zich weer op Zeal. Zeal fronste lichtjes en voelde de bezorgdheid al op komen. "As long as I don't have to read a word," ging Connor akkoord. ”Yeah sure,” antwoordde Zeal zachter terwijl hij Connor bedenkelijk aan keek. ”Are you alright?” vroeg Zeal hem terwijl hij dichterbij kwam met zijn gezicht om Connor’s gezicht beter te bestuderen. Niks duidde aan dat er iets mis was, maar de manier waarop Connor naar hem had gestaard was vreemd geweest. Hij hoopte maar dat Connor het hem zou zeggen als er iets was.

Door het lezen van de achterkant van het boek en door zijn eerdere woorden kwam Zeal op een idee. Hij wou best op onderzoek gaan om erachter te komen waar Connor’s krachten vandaan kwamen en hoe deze precies werkten. Misschien kon Connor meer dan hij zelf door had. Daarbij hield Zeal toch iets meer van lezen, bovennatuurlijke en onderzoek hiernaar doen dan hij zelf door had. Zodra hij zich op Connor richtte voor een antwoord duurde het echter even voordat de jongen op hem reageerde. Bedenkelijk keek Zeal hem aan. Het leek alsof er iets mis was, alsof iets hem bezighield. Afwezig reageerde Zeal op Connor’s antwoord. Zijn aandacht ging nu vooral bij de opkomende bezorgdheid. Hij kwam dichterbij met zijn gezicht om ook maar enige tekens van zorgen te kunnen zien. "I'm fine," antwoordde Connor geruststellend, maar Zeal voelde zich nog niet gerust gesteld. Met een frons keek hij toe hoe de jongen afstand nam en zich wegdraaide van hem. Zeal volgde de jongen met zijn ogen en zweeg, wachtend op een verdere uitleg. Hij zou dit niet zomaar aannemen. Het was duidelijk dat iets Connor dwars zat en Zeal zou niet opgeven voordat hij wist wat het was. Ook Connor leek dit te beseffen.

"I like your glasses... a lot," zei Connor uiteindelijk. Uit verbazing en verwarring kantelde Zeal zijn hoofd wat. Hij zette een paar stappen dichterbij. ”You like my glasses?” herhaalde hij verbaasd. Even keek hij bedenkelijk naar de jongen, maar het leek erop dat Connor het meende. ”That’s why you were staring?” concludeerde Zeal nu voorzichtig en moest toch lichtjes grijnzen bij de gedachte dat Connor zo ondersteboven van het beeld was geweest dat hij zo had zitten staren. Hij kreeg de neiging om nog meer flauwe opmerkingen te geven, maar besloot het te laten. Immers was er dan ook een grote kans dat Connor hem net zo hard zou terugpakken met zijn nieuwe hobby. In plaats daarvan besloot Zeal zich ook op de boeken te richten. Zoekend liep hij langs de kasten heen. Hij bleef staan voor het schap waar verschillende boeken stonden over demonen. Hij greep een boek eruit die hem betrouwbaar leek en opende deze. ”I told you how I’ve only seen those wings on a demon, right?” murmelde hij terwijl hij ondertussen de inhoudsopgave van het boek scande in de hoop dat hij snel kon kijken of het van gebruik voor hen kon zijn of niet.

Bezorgd had Zeal Connor gevraagd of er iets aan de hand was, maar eigenlijk moest hij vragen wat er aan de hand was, want het was overduidelijk dat er iets aan de hand was. Zodra Connor hem dan ook vertelde dat het goed met hem ging, voelde Zeal zich er niet minder bezorgd om. Hij volgde de jongen met zijn ogen die naar een boekenkast toe liep en daar naar de ruggen van de boeken bleef kijken. Uiteindelijk kwam dan de verklaring, maar Zeal werd er niet minder verward door. Verbaasd herhaalde hij Connor's woorden, waarna hij een voorzichtige conclusie trok. En als die waar was, moest hij eigenlijk blij zijn. Immers was dat het tegenovergestelde van wat hij had gedacht hoe Connor zou reageren. "Yeah, that's why," bevestigde Connor Zeal's conclusie. Zeal glimlachte wat naar de jongen. Ergens geloofde hij het nog steeds niet en ergens wou hij Connor ermee plagen, maar hij wist dat hij dan al snel karma ervoor terug zou krijgen, dus besloot hij het onderwerp te laten rusten.

Hij begaf zich naar de verschillende boekenkasten. Op de voet gevolgd door Connor begon hij de categorieën af te zoeken naar degene waar hij naar op zoek was. Uiteindelijk bleef hij staan voor een kast die was gevuld met boeken over demonische wezens. Hij plukte een boek uit de kast over demonen en vroeg aan Connor of hij zich herinnerde wat Zeal over demonen had gezegd terwijl hij de inhoudsopgave doorkeek. "You did, but I'm not a demon," ging Connor meteen tegen hem in. "Mhm," reageerde Zeal licht afwezig doordat zijn aandacht werd getrokken door het boek. Hij bladerde verder naar de pagina's waar hij baat bij had. "I'm sure I'd know if I was." Even keek Zeal langs zijn bril omhoog naar de jongen. "Could you be certain of such a thing?" vroeg hij hem terwijl Zeal zelf al het antwoord wist en zijn concentratie terug legde op het boek. "There are enough demons roaming the earth to affect a lot of DNA," vervolgde Zeal. Zijn stem zwakte wat af terwijl zijn blik viel op een tekening van een demon met uitermate bekende vleugels. Zeal draaide het boek om naar Connor. "See? Don't they look familiar?"