[TW] There will be blood, run for your life

AU: Vampieren.
Beschrijving AU: De normale wereld alleen leven er nu vampieren. Mensen worden een vampier als ze door een vampier gebeten zijn. Vampieren kunnen niet in het zonlicht lopen, hebben een enorme kracht en kunnen sneller rennen. Natuurlijk hebben ze ook langere hoektanden. Ze kunnen alleen gedood worden door een houten staak doorboort in hun hart.
Welke chars doen eraan mee (open/gesloten): Chloé Hill.
Waarschuwingen (TW/MC): Gore/bloed/vampieren.


“No, please, I beg you…” De noodkreet was angstig, pure angst in zijn ogen. Dit was niet wat hij voor ogen had gehad. Hij had zijn een gezellig feestje met zijn vrienden verwacht. Nu zat hij onder het bloed, verstopt voor het wezen dat nu in zijn woonkamer stond, wederom onder bloed. Overal lagen lichamen, open gereten en bebloed. Heupwiegend liep ze op de jongen af, die verder naar achter schuifelde en nu tegen de muur zat. Chloé was immuun voor zijn noodkreten – net zoals de vampier die haar gebeten had immuun was geweest voor de hare. Ze knielde en keek hem aan, veegde haar bebloede mond af. Het kon twee kanten met hem opgaan: als hij teveel bloed verloor, zou hij sterven, maar als hij nog in leven was, zou hij ook veranderen in een vampier. Het kon Chloé weinig schelen – ze moest de eeuwige honger in zichzelf stoppen. Zachtjes streek ze met haar vinger over zijn wangen en grijnsde toen. “You are such a hypocrite” zei ze, terwijl haar vinger naar zijn keel gleed. Haar vingers grepen toen zijn keel beet en met een gemak, alsof ze een ballon optilde, tilde ze hem omhoog en duwde hem tegen de muur. Hij was nu hoger dan haar, dus ze kantelde haar hoofd iets zodat ze hem kon aankijken. “You humans are all so…hypocrite” gromde ze “You all go to the store and buy meat. Meat that’s ripped off poor, defenseless animals that you put in small cages and torture.” Een minachtend lachje ontsnapte uit haar mond. “But when I do the exact same thing…it’s wrong.”

Met een enorme kracht draaide ze zich om, waardoor de jongen ook meedraaide en gooide ze hem verder de kamer in. Hij landde op de grond, bleef even liggen, maar krabbelde toen snel weer overeind. Hij rende naar de deur, maar deze zat op slot. Daardoor merkte hij niet dat zij alweer achter hem stond. Wederom draaide Chloé hem om en keek ze hem aan. “Oh, the fun we will have, darling…” grijnsde ze gemeen “Your heartbeat is music to my ears.” Ze trok zijn hoofd naar de zijkant en plantte haar scherpe hoektanden in zijn nek. Alsof ze maanden niet gegeten had begon ze bloed uit zijn lichaam te halen, negeerde zijn gegil van pijn. Na een paar minuten had ze genoeg en gooide ze hem, net als de rest van de lichamen, weg alsof het slechts een plastic tasje was. In de kamer hoorde ze gekerm, dat betekende dat een paar het overleefd hadden en een vampier werden. Het kon haar vrij weinig schelen: tegen de tijd die zij bij zouden komen, zou zij allang weg zijn. Ze fatsoeneerde haar kleding en haar gezicht wat, zorgde ervoor dat er nergens meer een spatje bloed te zien was. Toen liep ze de deur uit en deed deze dicht, terug het nachtleven in. Dit zou voorlopig haar honger stillen. Voor nu.