Een gewone voorbijganger zal het niet merken, maar er is iets vreemds aan de hand met het rode gebouwtje bovenop de kliffen in het kleine kustdorpje... Wat op het eerste gezicht een normale vuurtoren lijkt, vormt namelijk de ingang tot de tijdslus van Miss Bluebonnet. Niet iedereen kan de zich steeds herhalende dag in juli van 2011 binnentreden. Enkel zij die drager zijn van een recessief gen dat zich in hun DNA heeft gemanifesteerd en wat door hun aderen stroomt, zullen toegang krijgen tot de lus. Zij beschikken over een gave. Hun 'bijzonderheid' maakt het dagelijks leven voor hun niet gemakkelijk, en er ligt constant gevaar op de loer...
Lees verder!
Alle codes, teksten en afbeeldingen behoren tot de rechtmatige eigenaar of eigenaresse en mogen daarom nooit zonder toestemming gekopieerd of overgenomen worden. De site is gecodeerd en vormgegeven door Vera en wordt gehost op Actieforum. Het idee van deze RPG is gebasseerd op de boekenreeks Miss Peregrine's Home for Peculair Children van Ransom Riggs. Dit forum is getest in de volgende browsers:
Character sheet Bijzonderheid: Satan's son - Grim Reaper Uiterlijke leeftijd: 18 years Quote: I am a GOOD boy.
Onderwerp: This is just the start za feb 18, 2017 4:48 pm
Neuriënd liep JR de keuken in. Het was nog een beetje wennen om plots te moeten eten om te overleven. Normaal hoefde hij in principe niks te doen om levend te blijven -voor zover hij levend was als demon-, maar nu moest hij erop letten dat hij niet vergat om te eten. Zoals de meeste mensen had hij daarom vaste tijden waarop hij iets zou eten. Natuurlijke waren er de dagelijkse maaltijden van mevrouw Bluebonnet, maar tussendoor voelde JR ook de honger opkomen en dan kon hij moeilijk gaan zeuren bij de lieve vrouw of hij nog een likseltje mocht van het avondeten van de voorgaande dag. Ondanks het feit dat hij recht uit de hel kwam, was hij lieve jongeman. Hij bood andere hulp aan als ze dit nodig hadden en hield ervan om sfeer te creëren met zijn muziek of om andere op te vrolijken. Jammer genoeg joeg hij genoeg mensen weg met zijn ‘bijzonderheid’ of met zijn.. trekjes. Hij had soms de gewoonte om mensen te beledigen of gewoon onbeschoft te zijn. Dit kwam omdat hij natuurlijk nog niet gewend was aan het leven hier. Hij was er ook nog maar enkel een dag.
In eerste instantie zag hij niemand in de keuken en besloot hij maar in een paar kastjes te gaan rommelen voor wat eten. Uiteindelijk vond hij een rol waarin ‘biscuits’ zaten, zoals erop stond. Ongegeneerd hief hij zijn schouders kort op, waarna hij met de rol de keuken weer verliet en zich op bank neerzette bij het haardvuur. Voor een moment gleden zijn donkere ogen naar het knisperend hout, maar al snel gleden zijn ogen de ruimte weer rond. Op zoek naar nieuwe mensen. Hij had nog niemand ontmoet, behalve mevrouw Bluebonnet. Volgens haar zou hij in een kamer komen met kamergenoten, maar hij had nog niet de moeite genomen om die op te gaan zoeken. Hij zou hen ontmoeten met de tijd. Voor nu was hij benieuwd naar de anderen die hier zaten. Het was hem verteld dat anderen ook iets bijzonders hadden, dus wat zou er zoal rond lopen? Terwijl hij rondkeek bracht hij een biscuit naar zijn mond en begon hij er verveeld op te kauwen.
Character sheet Bijzonderheid: sense manipulation Uiterlijke leeftijd: 19 Quote: And she would bow to no one
Onderwerp: Re: This is just the start za feb 18, 2017 6:13 pm
Met een zware ademhaling was Lyana aan het terug wandelen naar het gebouw. Ze had juist langs de kust en de kliffen zitten lopen. Haar haren die uit haar paardenstaart waren geraakt door de wind lagen nu kleverig tegen haar bezweette nek. Haar helder blauwe ogen scanden strak de omgeving. Ze gaat niet snel gewend geraken aan een veilige plek zoals deze. Het was niet in haar aard om niets in de gaten te houden. Alles dat er rond haar gebeurde moest Lyana gezien hebben. Niets mocht haar ontgaan. Ly was constant alert. Het waren dagen dat het haar vermoeid maakte, al gebeurde dat niet meer vaak. het is zo'n gewoonte geworden dat het niet meer veel energy van haar vergde. Het ging zelf zo erg dat ze het vaak niet eens door had dat ze dit allemaal deed. Kort veegde ze de plakkerige haren van haar hoofd weg. Haar ogen gingen naar het gebouw dat voor haar stond, om dan maar lichtjes te zuchtten en het gebouw binnen te stappen.
Eenmaal in de gang greep ze naar een handdoek die aan een kapstok hing. Die had ze daar gehangen voor ze naar buiten was gegaan. Wetend dat wanneer ze terug zou komen het nodig zal hebben. De handdoek gebruikte ze als eerst voor haar gezicht. Aan haar kleverige haren dat niet in de staart zaten, kon ze niet veel doen. Achter haar gezicht goed afgedroogd te hebben hing ze de witte handdoek rond haar nek. Als eerst ging ze naar de keuken. Lyana was daar vaak te vinden puur en alleen maar al om te eten. Met het ene beleg na het andere maakte ze een paar boterhammen op een bord. Daarbij haalde ze een fles cola uit de frigo en ging met het eten en de drank naar de woonkamer. Nog maar juist de kamer in en Lyana zag al meteen een nieuw gezicht. Met eten. Dit zorgde al voor een licht gegrinnik. Zonder pardon stapte ze op hem af om in de zetel te zitten dicht bij de nieuweling. "Ik herinner me, op mijn eerste dag dat ik ook meteen naar de keuken ben gegaan voor eten. "Begon ze en nam een hap van haar boterham. Achter dat haar mond leeg was ging ze verder. "En aangezien ik jou nog niet ken, zou ik haast durven zeggen dat je nieuw bent?" Nu keek ze hem met haar heldere ogen glimlachend aan. Benen over elkaar gekruist en het bord met eten op de benen. "Welkom zou ik zeggen. Moest je iets niet weten. Ik ben Lyana en volledig tot je dienst" de glimlach werd plagerig en groter.
Character sheet Bijzonderheid: Satan's son - Grim Reaper Uiterlijke leeftijd: 18 years Quote: I am a GOOD boy.
Onderwerp: Re: This is just the start zo feb 19, 2017 11:18 am
Met nieuwsgierigheid in zijn lichaam keek de Aziatische jongeman om zich heen. De biscuits die hij had gepakt hadden niet veel smaak. Je zou het haast beschrijven als karton. Desondanks dat, nam JR een nieuwe en begon er eveneens op te kauwen. Hij zou toch iets naar binnen moeten werken. Zelf had hij nog niet de vaardigheden om voor zichzelf eten klaar te maken. ‘Koken’ noemde ze dat, toch? JR had erover gehoord en hier en daar wat opgepikt van mevrouw Bluebonnet, maar het wakkerde geen interesse in hem aan. Misschien zou hij het moeten leren of zich erin moeten verdiepen, aangezien hij niet op dit karton wou leven op de momenten dat het eten hem niet werd voorgeschoteld. Hij schoof die gedachte opzij. Vandaag zou hij zich daar in ieder geval niet mee bezig houden. Nu was hij vooral benieuwd naar de andere mensen in dit verblijf. Zijn blik ging voor een moment naar de kruimels op zijn zwarte kleren. Vluchtig probeerde hij ze eraf te vegen, maar zodra hij een nieuwe biscuit pakte, kleurde zijn zwarte shirt alweer beige. Hij wou een nieuwe poging doen om zijn shirt biscuit-vrij te krijgen, toen hij plots beweging opmerkte via zijn ooghoek.
Met een biscuit nog in zijn mond keek hij op. Zijn blik vestigde zich op het persoon dat de ruimte had betreed. Het was een jongedame die net van buiten leek te komen. Haar donkere haren plakten aan haar hals en gezicht vast. Ze leek ouder te zijn in uiterlijk dan hem. JR liet zijn blik over haar heen gaan. Niet wetend dat dit nogal onbeschoft over kon komen. Al helemaal met de biscuit nog in zijn mond. Zijn ogen schoten terug naar de hare zodra ze grinnikte. Dit liet JR zijn aandacht terug naar de biscuit vestigen die hij vluchtig verder in zijn mond stopte en in het geheel doorslikte, waardoor hij vrijwel meteen in een hoestbui uitbrak doordat hij zich verslikte. Kennelijk was dit menselijke lichaam niet gemaakt om zulke grote stukken in één keer door te slikken. Na een korte hoestbui kreeg hij het voor elkaar om het zorgvuldig door te slikken en met een licht rood hoofd van het hoesten richtte hij zijn blik terug op de dame.
Ze nam plaats op een zetel bij hem in de buurt. JR had er geen moeite mee. Hij zat al een tijdje te wachten op wat gezelschap. Zijn blik ging voor een moment naar het voedsel dat ze had liggen op haar bord. Brood als hij het zich goed herinnerde. Het leek erop dat zij meer verstand had van voedsel dan hij. Logisch, zij woonde hier waarschijnlijk al langer en was daarbij al haar hele leve mens, gokte hij. "Ik herinner me, op mijn eerste dag dat ik ook meteen naar de keuken ben gegaan voor eten. " sprak de dame en liet JR zo terug kijken naar haar gezicht. Voor een moment keek hij wat vragend. Wat bedoelde ze precies met haar woorden? Voordat ze zijn vragende blik beantwoordde, nam ze een hap van haar boterham. Het leek besmeerd te zijn met iets, maar JR kon het goedje niet benoemen. Hij zou zweren dat hij het eerder had gezien in de keuken. JR’s blik werd bedenkelijk door het feit dat hij het niet kon benoemen. Het frustreerde hem dat hij het niet wist, maar al snel werd zijn aandacht weer getrokken door de dame zodra ze verder sprak. "En aangezien ik jou nog niet ken, zou ik haast durven zeggen dat je nieuw bent?"
JR keek verbaasd op. Hoe wist zij dat? Was ze helderziend? Of werd iedereen hier op de hoogte gebracht van de nieuwe rekruten? Ze keek hem glimlachend aan. JR wist nog niet hoe hij op de woorden moest reageren en keek haar enkel nog verbaasd aan. "Welkom zou ik zeggen. Moest je iets niet weten. Ik ben Lyana en volledig tot je dienst" stelde ze zichzelf nu voor terwijl de glimlach groter en plagerig kreeg. JR had moeite met de emoties van haar gezicht te lezen en begreep nog maar weinig van de situatie. Wie was zij om deze informatie te hebben? JR probeerde de verbazing weg te schuiven en te concentreren op de woorden die ze sprak. ”JR, is my name,” stelde hij zichzelf wat krom voor. Hij was het nou eenmaal niet gewend om ‘polite’ te zijn, maar voor alles was een eerste keer.
Hij trok zijn benen op en ging zitten in een kleermakerszit op de bank. Hij nam een nieuwe biscuit en schoof deze in zijn mond. Na beter kauwen slikte hij het door. ”So, how do you make those?” vroeg JR en wees met zijn pink naar de boterhammen die op haar bord lagen. Hij negeerde de eerdere woorden van haar, niet wetend dat ze vriendelijk en barmhartig probeerde te zijn. Door zijn achtergrond kon hij andermans gevoelens moeilijk begrijpen en al helemaal niet herkennen. Terwijl hij nog zo zijn best deed om vriendelijk te zijn tegenover anderen.
Character sheet Bijzonderheid: sense manipulation Uiterlijke leeftijd: 19 Quote: And she would bow to no one
Onderwerp: Re: This is just the start zo feb 19, 2017 7:31 pm
Het was Ly haar gewoonte om achter een goede workout te aan eten voor de honger die ze er van krijgt. Zelf voor de workout eet ze al genoeg. Met dat ze al de keuken gewend was wist ze precies alles te vinden. De koelkast met al het eten da ze nodig had. De kast bovenaan met het brood. Een andere kast met enkele kruiden. Er waren nog kasten met borden en glazen. De keuken had al sinds niets te kort. Dat was een van de voordelen als je hier leefde. Er was altijd eten in overvloed. was er iets dat er nog niet was dan moest je het maar gewoon gaan vragen, of desnoods zelf gaan kopen. Iedere kast had ze op haar eerste dag wel open gedaan om te zien wat er in zat. Kort rekte ze zich zachtjes om haar spieren niet te gaan verrekken. Vervolgens liet ze ongewild een klein geeuwtje. Het uiteinde van de handdoek gebruikte ze nog even om de nattigheid van haar voorhoofd te wrijven. Ze voelde hoe de druppels van bij haar puntharen in haar nek belande.
de druppels bezorgden af en toe een kleine rilling door haar ruggengraat. Met het broodje dat ze had gemaakt stapte Lyana naar de woonkamer. Het was haar bij het binnenkomen meteen ook opgevallen dat ze deze keer niet alleen zou zijn. Achter alles gescand te hebben besloot ze om bij de nieuweling te gaan zitten. Lyana die niet een anti sociaal persoon was vond dat ze zich moet gaan voorstellen. Op eerste instantie zou je haast niet denken dat ze gemeen was. Toch heeft ze zo haar momenten. als haar iets niet aan zou staan ging je het meteen te horen krijgen. En Lyana kon best wel een bitch zijn. Maar dit al ging je pas te zien krijgen als je aan haar slechte kant kwam. Zonder enige twijfel was ze in een zetel gaan zitten bij de jonge man. De jonge man zelf had een iets wat mysterieuze uitstraling. Lyana zei niks over het feit dat hij met een volle mond haast haar aan zat te staren. Toch kon ze het niet laten lichtjes te grinniken om zijn reactie. Dat leek hem uit zijn trance te trekken en weg te kijken. Cute.
Het amuseerde haar dat hij zichzelf haast had doen verslikken. Met een licht lachje op haar lippen wachtte ze geduldig af tot hij weer wat was bekomen. Wanneer hij weer ok was, begon ze zich maar voor te gaan stellen. als mentor was ze namelijk een persoon waar je als nieuweling bij terecht kan komen. Hij gaf al snel zijn eigen naam. JR "It's not short name from your long name? It's just JR nothing else?" Het verbaasde haar lichtjes. "It's a weird name" sprak ze eerlijk. Het was niks voor haar om dingen te verzwijgen dat ze dacht. Opnieuw nam ze een hap. Het was Lyana vanaf het begin al opgevallen dat de jongen naar haar eten had gestaard. ZOu ze ook doen moest ze op biscuits gaan zitten leven zoals hij nu doet. ”So, how do you make those?” De grijns dat nu op haar gezicht verscheen maakte duidelijk dat ze die vraag had voelen aankomen." You don't know how to make food i guess...? Your weird" lichtjes schudde ze haar hoofd. Om vervolgens zonder pardon zijn hand vast te nemen en hem mee te nemen naar de keuken.
Eenmaal in de keuken liet ze hem los. "ok here is the fridge" stelde ze al meteen voor waarbij ze die dan ook open maakte en alle soorten beleg eruit haalde om dan op de tafel te leggen. "Just pick the ones that you like to eat" stelde ze voor. "In this box you find the bread" ook die opende ze en haalde daar het brood vanuit. In een andere kast haalde ze dan een bord tevoorschijn, om het zo proper mogelijk te kunnen houden. "have you already chosen what you like?" Vroeg ze hem terwijl ze twee sneetjes brood klaar legde.
Character sheet Bijzonderheid: Satan's son - Grim Reaper Uiterlijke leeftijd: 18 years Quote: I am a GOOD boy.
Onderwerp: Re: This is just the start zo feb 19, 2017 8:09 pm
Lyana stelde zichzelf voor. JR volgde haar voorbeeld maar, ook al was zijn aandacht niet zo zeer bij het beter leren kennen van de dame. Nee zijn aandacht was bij het voedsel dat op het bord lag. Dat zag er wel beter uit dat de kartonnen dingen die hij naar binnen zat te werken. "It's not short name from your long name? It's just JR nothing else?" vroeg Lyana nadat JR zichzelf had voorgesteld. JR keek er wat verbaasd van op. ”Yeah, why do you ask?” vroeg hij, niet begrijpend waar de vragen vandaan kwamen. "It's a weird name" beantwoordde Lyana zijn vraag. JR keek verontwaardigd op. ”Weird?!” herhaalde hij verontwaardigd. Hij hield zijn adem in om niet een hele reeks verontwaardigde stellingen te stellen. Met een korte ‘tsk’ rolde hij eens met zijn ogen ramde hij boos een biscuit in zijn mond. ”Father said that humans could have different habits than us,” mompelde JR om zichzelf dat feit maar voor te blijven houden en haar belediging te negeren. JR dacht dan ook niet dat zijn naam oprecht raar klonk. In zijn 1180 jaar bestaan had hij nog nooit gehoord dat hij een rare naam had, dus waarom nu plots wel? JR schudde eens met zijn hoofd. Niet verder op in gaan.
Zijn nieuwsgierigheid werd al snel weer getrokken naar de boterhammen. Hij besloot zijn aandacht daarop te vestigen en vroeg haar hoe je zoiets maakte. Nieuwsgierigheid stond in zijn donkere ogen gebrand terwijl hij haar aankeek. Een grijns lag rond haar lippen. JR dacht er niks over. " You don't know how to make food i guess...? Your weird" reageerde ze op zijn woorden. JR trok een wenkbrauw op. ”Weird?! Again?!” reageerde hij opnieuw verontwaardigd. Hij opende zijn mond om nu de vlaag met verontwaardigden wel door te voeren, maar toen werd hij plots vast gepakt bij zijn hand en meegesleurd. Hij kon nog net een greep doen naar zijn rol biscuits om deze ook mee terug te nemen naar de keuken. Eenmaal in de keuken liet Lyana hem weer los. JR hield de stroom verontwaardigden opnieuw tegen, nu leek ze hem immers iets uit te willen leggen. Hij sloeg zijn armen over elkaar en blies zijn wangen eens koppig op als teken dat hij nog steeds niet blij was met haar bewoording over zijn natuur.
"ok here is the fridge" begon Lyana en deed de deur open. Nieuwsgierig keek JR naar binnen en keek toe hoe Lyana verschillende dingen eruit haalde en op het aanrecht plaatste. Plots bedacht JR zich wat. Vluchtig haalde hij een klein notitieboekje en pen uit zijn binnenzak en begon hij notities te maken van de dingen die ze hem uitlegde. "Just pick the ones that you like to eat" sprak Lyana. JR’s blik ging naar het beleg dat op de tafel lag. Hoe moest hij in Satan’s naam weten wat hij lekker vond? Hij had dit toch nooit gehad. "In this box you find the bread" vervolgde Lyana en haalde het brood tevoorschijn. Aha het brood, ja daarvan wist JR gelukkig al wel de benaming. Vervolgens pakte mevrouw een bord om daar twee sneetjes brood op te leggen. "have you already chosen what you like?" vroeg ze hem.
JR keek haar kort aan en overwoog een nieuwe, verontwaardigde, reactie te geven, maar richtte zich in plaats daarvan op het beleg dat ze had neergelegd op tafel. Zijn blik bleef haken op rood vlees. ‘Salami’ sprak het labeltje. Vlees leek het meest overeen te komen met hetgeen wat hij soms at in hel. JR opende de plastic verpakking en haalde er een plakje uit. Ongegeneerd stopte hij het in zijn mond. Zoekend naar een goede smaak kauwde hij erop. Het was zeker niet zo lekker als thuis, maar het was beter dan de biscuits. Bij de gedachte aan de biscuits, legde hij de rol op tafel. Hij schoof vervolgens het pakje salami richting Lyana. ”There you go,” sprak JR, er vanuit gaan dat Lyana de boterhammen voor hem klaar zou maken.
