ღ Baby, tell me what's your story, I ain't shy, don't you worry

Omdat het kennelijk de normaalste zaak van de wereld was, was ze vandaag werkelijkwaar vroeg opgestaan om bij het ontbijt te zijn. Er waren twee dingen waar ze absoluut niet van hield; vroeg opstaan en socialiseren. Nu, als je die twee dingen in één bracht en dat 'ontbijt' noemde, had je geen gelukkige Mindo aan tafel. Dus nadat ze kwaad wat toast en een ei naar binnen had geschoven, zonder ook maar echt te praten met alle freaks, was ze naar buiten gegaan. Nu was het eigenlijk nog altijd off-limits om het dorp en de natuur in te gaan, had niemand een woord gerept over de tuin. Dus dat was waar Mindo heen ging, op een eenmalige ochtend wandeling en duidelijk niet met het beste humeur.
Toen ze er echter achter kwam dat de tuin bijzonder ruim was en uiteindelijk zelfs bij een aantal enorme velden uit kwam, luchtte haar dat wat op. Ze vond uiteindelijk een grote eik waaronder ze ging zitten en dingen neer begon te krabbelen in haar lederen notitieboek, dit keer zonder gestoord te worden door de regen. Immers had ze de vorige dag een geniaal idee gekregen; ze ging een encyclopedie schrijven over alle peculiarities die ze tot nu toe was tegen gekomen, van A tot Z. Echter ging dat wat minder goed op het moment, gezien ze halverwege wegdoezelde in het zwakke ochtend zonnetje. Het was uiteindelijk het geknars van kiezeltjes die haar wakker lieten worden, gelukkig was ze geen diepe slaper. Het meisje geeuwde eens en rekte zich uit, waarna ze haar notitie boek terug in haar tas stopte en opstond. Net toen ze echter de kiezelweg opliep, kwam de tegenligger die haar had gewekt de hoek om. De idioot had kennelijk totaal niet opgelet en botste vol tegen haar aan, waardoor ze beide pijnlijk op de grond terecht kwamen. Mindo schaafde haar armen aan de kiezels en haar rugzak kwam los van haar rug.“What the…” Ja, dat kon ze wel zeggen. Pijnlijk wreef ze over haar pols, waarmee ze de val naar had opgevangen. “What the fuck doe jij hier, kan je niet uitkijken ofzo?” Wat? De blonde chick veegde het stof van haar billen af. "Ík moet uitkijken? Volgens mij ben jij hier degene die als een fucking kip zonder kop de hoek om komt stormen!" Brieste ze kwaad en kwam overeind, waarna ook zij het stof van haar kleding afsloeg en haar rugtas ruw van de grond af trok. Met dit mens was ze nog niet klaar. “Argh” gromde de ander geïrriteerd en stond op. “Wat doe je eigenlijk hier? Moet je niet in het huis zijn, voor die Hollows ofzo?” Mindo keek haar woedend aan, kleine vlammetjes vormden zich aan haar vingertoppen, een bijverschijnsel dat wel eens gebeurde wanneer ze kwaad was. "Heb je überhaupt hersencellen rond ratelen in dat mooie koppie van je? Er zijn geen fucking Hollows in de tuin, enkel buiten het huis," Grauwde ze de ander toe. Zelfs als ze hier rondliepen, dan alsnog zou het hypocriet van haar zijn als ze Mindo op haar kop gaf, maar vervolgens zelf hier met haar ogen dicht als een idioot rond aan het drentelen was. Het meisje klopte nog wat stof van haar jack af en merkte toen de scheur die in haar mouw was ontstaan door de val. "Well, shit," Klonk er duidelijk geërgerd. "Je wordt bedankt," beet ze de ander toe. Allicht een beetje té pissig, maar goed, ze had nu eenmaal een nogal opvliegerig en vurig karakter.

“Jeetjemina, wat sta jij je verschrikkelijk aan te stellen, zeg” Mindo keek haar ongelovig aan, met een blik die 'bitch please' schreeuwde. Toen ze ook nog eens dichterbij kwam keek ze haar vurig aan, als ze het maar niet in haar kop haalde om haar aan te raken. "Je ramt zonder uit je doppen te kijken tegen me aan durft me daarvoor uit te schelden, maar ik moet me niet aan stellen? Jesus christ," blies ze de ander toe. “Geef me een naald en draad, en dat lullige scheurtje van je heb ik zo gemaakt. Misschien neem ik ook wel meteen je mond mee, want wat een bullshit komt daaruit zeg. Hoe oud ben je, elf?” Ze kwam nog dichterbij en Mindo liet een haast dierlijk gegrom horen. "Blijf uit m'n buurt," Klonk er enkel laag en waarschuwend, een stuk kalmer dan eerst. Ze moest het niet in haar hoofd halen om haar aan te raken, want dan zou ze deze chick met liefde in een geroosterde marshmallow veranderen. “Hoe de FUCK moet ik weten waar Hollows zitten en waar niet? Ik ben fucking gisteren aangekomen en als niemand mij dat verteld, hoe de fuck moet ik dat dan weten?” Ze rolde met haar ogen bij die woorden. “Wie denk je wel eigenlijk niet dat je bent, om mij dom te noemen? Heb je wel eens naar je eigen herseninhoud gekeken, want dat is volgens mij ook niet veel soeps hè? I mean, jij had ook gewoon voor mij uit kunnen kijken en een stap opzij kunnen doen, maar nee, je moest zo nodig in de weg gaan staan en vervolgens een heel drama gaan maken om letterlijk niks.” Het kreng keek haar recht aan en Mindo ontmoette woedend haar blik, ze was op alle verkeerde knopjes aan het drukken. “Nou, dan heb je nu de verkeerde voor je, want ik ben ten eerste al helemaal niet onder de indruk voor je en ten tweede ook al helemaal niet bang voor je. So calm the fuck down en ga verder waar je mee bezig was.” Nu stapte zij iets naar voren en stak haar vinger dreigend naar haar uit. "Nu moet je eens heel goed luisteren, litte shit," Ze besloot het feit dat de ander een stukje langer dan zijzelf was maar even te negeren. "Het spijt me zeer, maar met m'n peculiarity kan ik niet door objecten heen kijken, om idioten te zien aan komen hollen. Hoe verwacht je dat ik je ooit had moeten zien? Besides, tenzij ik plots blind ben geworden ben jij degene die met z'n ogen dicht aan kwam stormen," Ze snoof duidelijk geagiteerd. "Wie denk je wel niet dat je bent? God ofzo? Er lopen hier fucking monsters rond die je zo recht naar de hel zouden kunnen helpen, maar je doet niet een klein beetje moeite om rond te vragen waar ze precies zitten? En geef me niet het excuus dat je hier nieuw bent, doll, want dat ben ik even goed," Ze gunde haar nog een vurige blik waarna ze langs het meisje heen stapte, waarbij ze expres met haar schouder nog even tegen haar aanbeukte. "Fucker," Sprak ze onder haar adem, waarna ze van plan was haar weg terug naar het huis te vervolgen, haar humeur nu nog slechter dan eerder.

Note; Mindo en Adore botsen zo erg omg prachtig dit :'D

Op haar uiterst retorische vraag of ze een God was, knikte de freak instemmend. Oh geez, met wat voor arrogante zak had ze nu weer te maken? Wat was haar peculiarity, een idioot zijn? Mindo was er volledig klaar mee en stapte langs haar heen weg, waarbij ze expres nog even met haar schouder tegen het meisje aan beukte onderweg terug. Dat moet kennelijk de druppel zijn geweest want voordat ze het wist klonken er opnieuw het geknars van kiezels achter haar gevolgd, door een scherpe pijn op haar achterhoofd en een duw die haar bijna haar evenwicht deed verliezen. Mindo draaide zich met een ruk om, haar ogen spuwden vuur. Dit mens was duidelijk de grens ver over gegaan. “JA! Je hebt fucking gelijk, I am a motherfucking goddess, so you better show some respect” gilde ze hysterisch. Op het moment was Mindo volledig klaar om met haar op de vuist te gaan, grof vechten zoals ze dat al vaak genoeg op straat had gedaan. “Sorry dat ik niet het perfecte leven leef zoals jij en niet alles vraag zoals jij het had gedaan, maar hé, zo’n enorme drama queen als jij zou ik in mijn leven niet willen zijn. Sorry dat het een beetje overweldigend is om hier opeens te zijn en sorry dat ik fucking tegen je aan liep. En weet je, ik wou nog aanbieden om je jasje te maken, omdat ik het rot voor je vond dat het kapot is, maar nu ik er zo over nadenk, hoop ik dat jij en je kutjasje worden opgevreten door alle Hollows die hier rond lopen.” Yeah, dat ging haar dus echt te ver. Toen de ander ook nog eens op haar af liep en tegen haar schouder aan liep, werd het er niet bepaald beter op. “Sorry, ik liep met mijn ogen dicht, ik had je niet gezien” Genadeloos hard trapte Mindo tegen haar schenen, zodat ze onderuit zou gaan op de harde kiezelgrond. " Blijf met je klauwen van me af, jij vieze, achterbakse bitch," Ze spuugde naast haar op de grond. "Hoe durf je ook maar één woord over mijn leven te reppen, je hebt geen idee wat ik heb moeten doen, hoeveel moeite ik heb moeten doen om hier levend te staan, fucker!" Er was geen twijfel meer aan dat Mindo nu behoorlijk kwaad was. "Een godin zeg je? Oh please, je bent nog meer een kind dan ik ben!" Ze lachte spottend. "Dan ben ik zeker satan hemzelf, hm? Alleen goedgelovige idioten geloven in goden!"

note;; haha ja true!! Dit wordt een epic bitch fight oh boi

Door haar trap viel ze op de grond, waardoor ze haar polsen openhaalde aan de kiezels die genadeloos naar boven staken. Mooi zo, ze verdiende het. Mindo was het zat, zo ongelooflijk zat. Iedereen zag haar enkel voor hoe ze eruit zag; een dun poppetje met een kleine herseninhoud die met een snip van je vingers gebroken kon worden. Had iemand überhaupt een idee van de dingen die haar aangedaan waren? Hoeveel moeite ze had moeten doen om hier te staan, heel en al. Het maakte haar furieus en vastbesloten om te laten zien wat ze wel niet in haar mars had. Ze had echter niet verwacht dat haar opmerking over de goden zo hard aan zou komen. Het meisje stond op en zonder haar ook maar enige kans te geven om zich te beschermen gaf de ander haar een klap in het gezicht. Mindo liet een gepijnigd geluid horen en sloeg haar handen over haar neus. “Je houdt je fucking bek over goden en godinnen, arrogante, in je eigen kont gekeerde trut, zeker als je niet weet waar je het over hebt.” Toen ze haar vingers weghaalde zat er bloed aan. Met een bloedende neus keek ze woeden op naar de vreemdeling die haar dit had aangedaan. Waar de hell ging dit nog over? Ze bleef zeiken over wat een stennis zij schopte, maar Mindo was dit keer niet degene die was begonnen met geweld gebruiken. Echter, als het een gevecht was wat dit arrogante kind wilde, kon ze het krijgen ook. Mindo werd bij haar haren getrokken en een stel lippen werden naar haar oor gebracht. “Ik ben Adore de Medici, dochter van Aphrodite, de godin Aphrodite, de godin die jouw hele liefdesleven naar de klote kan helpen, al zou ik niet weten welke idioot, man of vrouw, er met jou zou willen zijn. Ik leef al 3000 jaar op deze aarde, en jij weet helemaal NIKS over overleven, jij weet niet wat IK heb moeten doorstaan om hier überhaupt levend te kunnen staan.” Ze kwam los en Mindo stroopte haar mouwen op. Oh, ze zou nu niet meer wegkomen. "Jezus, als jij een godin moet voorstellen is deze wereld volledig verdoemd," Ze wist een hatelijke grijns op haar gezicht te drukken. "Ik ben niet bang voor een narcistisch poppetje, als je dat soms dacht. Je grote praatjes zijn niets behalve lege inhoud," Ze liet haar rugzakje op de grond vallen, zodat die veilig achter haar lag. “Denk je nou echt dat ik je niet aan kan? Ik heb in die 3000 jaar wel interessantere dingen voorbij zien komen, dan een zielig figuur dat de tent afbreekt over zoiets stoms”Ze rolde duidelijk verveeld met haar ogen. "Hou toch op met je fucking gelazer over dat je wel 3000 jaar oud zou zijn. Jezus, verzin iets beter; iemand met 3000 jaar levenservaring zou op z'n minst iets van een herseninhoud moeten hebben," Ze veegde de druppels bloed onder haar neus weg en zonder te twijfelen ramde ze haar vuist richting het gezicht van het meisje. "Iemand met 3000 jaar aan levenservaring zou niet zo fucking kortzichtig zijn als jij, zou weten hoe deze zieke wereld in elkaar steekt; denk je echt dat je met één blik kan zien wie ik ben?" Woede raasde door haar lichaam. "Ik ben geboren tussen de goorste junkies van de duisterste straten, zonder dat iemand me ook maar één kans gaf om me te bewijzen. Ik heb me hele fucking leven moeten vechten om überhaupt uit die plaats te komen. Dus hoe durf je. Hoe durf je eerst zo lomp te zijn om me omver te lopen, me vervolgens de schuld daarvan te geven en uiteindelijk te doen alsof je een verdomde godin bent die mij in en uit kent, zonder dat je überhaupt mijn naam weet," De emoties raasden door haar heen en ze moest een aantal keer diep adem halen om niet uit elkaar te spatten. Verdomme, ze had er toch meer over zichzelf uitgegooid dan ze had gewild. Niemand hoefde haar verleden te weten, maar in de hitte van het moment had ze zich mee laten slepen. Mindo balde haar vuisten, maar liet ze uiteindelijk weer ontspannen, gefrustreerd om het feit dat dit kind haar zo makkelijk uit de tent had weten te lokken. "Fuck, dit is het allemaal niet waard; Laat me met rust,"grauwde ze de ander toe.

Oh great, nu jankte ze. Mindo trok zich weinig aan van de tranen die over het gezicht van de wannabe goddess liepen, of die nu uit verdriet of uit woeden voort kwamen. Ze was er klaar mee,
dit kostte haar teveel energie en ze had moeite om zich in te houden, dus deed ze opnieuw een poging om weg te stappen en opnieuw werd ze onderschept. “Blijf fucking staan, what kind of pussy are you?” Ze bleef inderdaad staan en woedend draaide ze zich om. "I'm trying to leave before I burn you to a fucking crisp,"Snauwde ze terug. “Jij hebt een hekel aan wat ik doe, maar doe jij nu niet PRECIES hetzelfde? Ik vind je verhaal heel zielig en ontroerend hoor, maar heb JIJ enig idee waar IK vandaan kom? Denk je dat ik geen idee heb hoe deze wereld in elkaar steekt? Het is alleen maar jijzelf. Jijzelf en niemand anders, want als jij er niet voor jezelf bent, doet niemand het.” Opnieuw kwam ze dichterbij en Mindo maakte zich groot, zover ze dat kon met haar kleine bouw. Alleen over haar? Wat? Alright, misschien had ze haar geen narcistisch poppetje moeten noemen, maar ze deed dan ook niet bijzonder veel moeite om niet zo over te komen. “Ik ben opgegroeid met maar één ouder, ik hoor mijn moeder alleen maar door mijn hoofd, ik ben op mijn zestiende door vier mannen verkracht en vervolgens heb ik 1500 jaar als slaaf van het Vaticaan geleefd. Vervolgens ben ik opgenomen in één van de rijkste families van Rome, om daar erachter te komen dat mensen je alleen maar mogen als je geld had. Geld en macht. Dus als iemand weet hoe deze wereld in elkaar steekt, ben ik het wel.” Oh god, een heel levens verhaal. Mindo keek haar strak aan, niet zeker wetend of dit één grote leugen was om medeleven om te wekken. Hoe dan ook, Mindo was in een staat van woede dat zelfs het droevigste verhaal niet haar medelijden zou wekken.

Er viel een moment van stilte waarin de ander diep adem haalde. “Het spijt me als ik tegen je aan ben gelopen, en dat je jasje nu kapot is. En het spijt me als ik je het idee heb gegeven dat ik beter ben dan jij of dat ik je door en door kende, want dat was niet de bedoeling. Maar ik hoop dat je beseft dat JIJ precies hetzelfde doet, dus het is ironisch dat je zo razend word op mij, terwijl je jezelf een spiegel voor kunt houden en zou kunnen kijken wat je zelf misschien fout deed.” Zij deed hetzelfde? Wat dan? Was zij niet degene die begon over respect, die in eerste instantie tegen haar aangelopen was? Toch klemde ze haar kaken op elkaar, wetend dat ze het anders alleen maar erger zou maken. "Dat is alles wat ik wilde horen, dat eerste deel,"bromde ze binnensmonds. " 'Sorry dat ik tegen je aan liep, gaat het?' " imiteerde ze de ander haar stem. Dat was alles dat ze had hoeven zeggen en alles was helemaal oké geweest. Er viel een stilte, waarin Mindo het haar ergens nog kwalijk nam maar haar excuses wel waardeerde. Zijzelf zou ze echter niet aanbieden, maar zin om de ruzie opnieuw op te laten waaien had ze ook weer niet. Dus streek ze enkel haar kleren glad en wist ze eigenlijk niet zo goed of er nog iets te zeggen viel.

Waarom was ze hier überhaupt nog? Ze had er weer iemand bij op haar vijanden lijstje, plus een pijnlijk gezicht. Ze hadden beide een bloedneus gekregen, dus daarin stonden ze weliswaar quitte. Het meisje had geen zin in nog meer ruzie. Verdomme, ze was hier gekomen om opnieuw te beginnen, waarom gebeurde dit dan alsnog zo vaak? Het was niet de eerste keer dat ze hier met iemand op de vuist was gegaan, oh man, vergeleken met andere ervaringen was dit nog redelijk netjes ook. Mindo snoof en veegde het laatste beetje bloed onder haar neus weg. “Nou ja, er is in ieder geval één voordeel aan deze ochtend” Ze keek zich om, enkel om daar het meisje te zien grijnzen. Een diepe, frons lag op haar gelaat en haar blik was nog even pissig als eerst. 'op z'n minst heb ik een idioot in d'r gezicht kunnen rammen', ja, ze zag hem al aan komen. Iedereen was ook fucking hetzelfde.

“Deze hardloopsessie is een stuk interessanter geworden.” Uh, alright, dat was niet bepaald wat ze verwacht had. Mindo keek haar even wat van haar stuk gebracht aan, maar zei niets. Toen de ander opnieuw de afstand overbrugde en zelfs naar haar jasje uitreikte was Mindo's eerste reactie om haar arm zo met een ruk van haar handen weg te trekken. Toen ze echter inzag dat ze enkel over de scheur streek stond ze het met tegenzin toe, waarna ze ook zelf de schade nog eens inspecteerde. Ze beet duidelijk wat somber op haar lip. Het jasje had een grote waarde voor haar en de scheur zag er rot uit. Wel shit. “Als je eventjes met me meeloopt naar m’n kamer, zal ik je jas eventjes maken. Dat is wel het minste wat ik kan doen nadat ik je een bloedneus heb geslagen en je ochtend heb verpest.” De ander haalde haar schouders op en glimlachte. Mindo zette een stap achteruit en keek haar uiterst achterdochtig aan. Wat? Wat was dit allemaal? Een of andere zieke grap van de ander? Oh vast, als ze nu mee zou gaan naar haar kamer zou ze daar met een vieze truc het gevecht verder zetten en haar gezicht nog verder verbouwen. Ze hadden zojuist ruzie gehad, tot een gevecht aan toe, Mindo had haar niets goeds gedaan, dus zou de ander dat ook niet voor haar doen. Zo was het altijd op straat gegaan; je deed niet iets zonder iets ervoor terug te verwachtten. Er waren geen goed intenties zonder reden. Zo werkte het nu eenmaal niet in de wereld waarin zij opgegroeid was. Mindo wist niet beter. “Zoals ik al zei, ik ben dus Adore” Sprak ze nu een stuk beleefder dan eerder. Mindo keek haar nog wat vijandig aan. "En nu ben je opeens wel lief?"bromde ze de ander toe. "Ik heb je zojuist op je fucking gezicht geramd, drop deze vriendelijke bullshit act, ik ben niet dom," Ze kon de ander niet geloven, waardoor ze enkel overkwam als een al even boos en agressiever kind dan dat ze was, omdat de echte redenen daarvoor veel dieper lagen. "Ik kan prima zelf naaien," Yeah, dat was een keiharde leugen en op de manier hoe ze dat binnensmonds mompelde was dat niet al te lastig om te achterhalen.

De laatste keer dat ze had genaaid, moest iets van een jaar terug zijn. Het was toen ook een gat in haar jasje geweest, dit keer echter aan de achter kant. Het was niet moeilijk te zien waar, ze had onhandig en rommelig de gescheurde stof weer aan elkaar geprobeerd te krijgen. Tja, dat liet wel zien hoe goed ze in staat was om met naald en draad om te gaan, maar dat zou ze deze blondie die kennelijk Adore heette dus echt niet vertellen. Toch moest het de ander wel opgevallen zijn hoe haar stem een stuk minder zeker was dan eerst en Mindo knarste daardoor geïrriteerd met haar tanden.

"Yeah right, en ik weet hoe computers werken” ongeveer 50% van wat er uit haar mond kwam was sarcastisch, daardoor had ze inmiddels wel redelijk goed door wanneer iemand ook sarcastisch was. Toch was ze verward door de ander, aant what the hell? Welke idioot die in deze tijd leefde kon niet met een computer omgaan? Had ze onder een steen geleefd? Of...was zs daadwerkelijk 3000 jaar oud? Mindo fronsde en wist absoluut niet meer wat ze moest geloven. “Luister, ik weet dondersgoed dat jij mij net geslagen hebt, maar ik heb jou ook geslagen, remember? Dus we staan quitte in mijn ogen.” in haar ogen was Adore nog steeds een bitch, maar goed, haar redenering bevatte wel iets van logistiek. “Het is gewoon…je bent een van de eerste mensen die ik hier ontmoet en ik wil niet dat het nu meteen negatieve ervaring is, aangezien, ik zal eventjes even voor mijzelf spreken, ik geen idee heb hoe lang ik hier ga zijn.” Nu wendde ze haar blik af. Wel, dat verhaal kende ze. Zijzelf was hier ook pas net, en was met meer dan de helft van de mensen die ze was tegen gekomen op de vuist gegaan, zo'n beetje. “Accepteer gewoon mijn hulp, waar ben je bang voor? Dat ik in een naald in je billen ga steken?”  ze kon niets anders dan toch zachtjes lachen om die opmerking. "Doodsbang," mompelde ze zachtjes en haast met een humoristische ondertoon . Even ontmoette haar ogen die van Adore en ze keek haar lang en peilend aan. Ach. Misschien had ze wel gelijk, wat was het ergste dat ze kon doen? Goed dan, een tweede kans. Misschien moest ze toch wat meer moeite gaan doen om eens aardiger over te komen. Hmpf. Mindo krabde vermoeid op haar achterhoofd. "Alright, fine." ze zuchtte luid en moest overduidelijk de volgende woorden eruit persen. "Bedankt," gadverdamme, wat proefde dat woord vies op haar tong. Maar goed, hierbij haar poging om eens wat aardiger te zijn. "Mindo. De naam is Mindo, trouwens."