Ze kwamen tot een halt voor de demonische afdeling. Zeal kon wel nagaan hoe Connor erover dacht. De protesterende woorden liet hij dan ook voor wat het was. Hij ging er vanuit dat Connor nog te weinig wist van demonen om überhaupt te kunnen weten of hij een demon was. Een korte stilte viel na zijn woorden. Zeal keek even vragend op en merkte op hoe Connor opnieuw naar hem zat te staren. Een klein geniepig glimlachje sierde zijn lippen, voordat hij braaf zijn blik weer afweek naar het boek. Hij zou hem de tijd geven. "I'm sure," antwoordde Connor uiteindelijk. Zeal had zich ondertussen verdiept in het boek. Afwezig vertelde hij de jongen dat hij daar eigenlijk niet zeker van kon zijn. Er liepen genoeg demonen rond om het DNA van veel mensen te beïnvloeden met hun eigen. Zeal’s blik bleef haken op een pagina waar een demon stond beschreven met diens krachten. Vooral de vleugels trokken zijn aandacht. Hij draaide het boek naar Connor toe en zei hem dat de vleugels toch wel echt bekend eruitzagen. Hij kon toch niet langer ontkennen dat hij niks overeen had met de demon. Connor’s blik ging ook naar de pagina. De jongen bekeek het plaatje en las de beschrijving door. "I guess they do, but I can't do any of that. So it doesn't make sense," zei Connor bedenkelijk. Zeal keek hem aan, opnieuw langs zijn bril. ”It could be that your part demon,” speculeerde hij. Hij hief zijn hoofd en schoof de bril verder zijn neus op. Even beet hij kort op zijn onderlip, niet goed wetend of hij al zijn kennis over demonen moest delen met Connor. Straks ging hij er nog naar vragen hoe hij zoveel ervaring had met demonen.. en dat was waarschijnlijk iets wat Connor niet graag hoorde. Toch besloot hij de gok maar te wagen. Misschien zou Connor helemaal niet verder vragen. ”Most demons can teleport, fly, control an element and are immortal,” legde Zeal in het kort uit. ”It could be that someone in your family was a demon, or part demon, which would explain why you got part of their powers, but not all of them,” legde Zeal verder uit. Zijn blik ging terug naar het boek. ”Otherwise it would be really coincidence that you have the exact same looking wings ánd can teleport, just like demons,” sprak Zeal bedenkelijk verder.

Natuurlijk ging de jongen meteen tegen Zeal in op het moment dat hij ook maar begon over demonen. Zeal legde echter al snel uit dat het best zo kon zijn dat Connor deels demon kon zijn. Met de vele demonen die over de wereld heen liepen, was er een grote kans dat diens DNA zich had vermengd met dat van een mens. De woorden leken de twijfel niet weg te nemen. "I mean, that would explain the hell that was my home," sprak Connor bitter. Zeal keek hem even aan, maar besloot er geen opmerking over te geven, wetend dat Connor’s thuissituatie gevoelig lag en hijzelf vond niet dat hij het recht had om er grapjes over te maken. Daarbij wou hij er ook niet verder op in gaan om te voorkomen dat Connor emotioneel zou worden en ze waren zich nu toch aan het focussen op Connor’s krachten – niet op de vervloekte thuissituatie waar Connor vandaan was gekomen. Natuurlijk wou Zeal er alles van weten en wist hij zeker dat hij diens vader een kopje kleiner zou maken als hij hem ooit tegen zou komen, maar voor nu besloot hij het te laten rusten. Het was een strijd voor een andere tijd.

Even betwijfelde Zeal of hij zijn informatie over demonen met de jongen moest delen. Hij had al zijn kennis onschuldig uit boeken gehaald, maar zijn ervaringen had hij geleerd van zijn one-night stands en Connor zou er waarschijnlijk niet blijer op worden als hij daarachter zou komen. Dan weer, Connor hoefde erop zich niet achter te komen. Het ging immers om de kennis, niet op de manier waarop Zeal erachter was gekomen. Na zijn uitleg leek Connor al meer overtuigd te zijn. De jongen teleporteerde weg en eindigde achter Zeal. Even keek Zeal om naar de jongen en bekeek de vleugels die opnieuw verschenen. Zijn blik ging eveneens terug naar het boek en die vleugels kwamen toch akelig overeen. "So you really think I could be a demon- part demon?" vroeg Connor nu na. Zeal knikte. ”It’s too bad we have not some kind of test to make sure. All we can do is try to see if you can use any other powers,” zei Zeal en bekeek Connor even alsof hij de krachten in diens lichaam kon bekijken, maar kon dat natuurlijk niet. Als Zeal nou nog in Jeremy’s rijk had gezeten had hij wel een test kunnen maken, maar dat ging nu helaas niet meer. "And what am I even going to do if it's true? Does Bluebonnet even allow demons?" vroeg Connor verder. Zeal keek op van die vragen en grijnsde lichtjes. ”Well, she accepted a psychopath in her loop and still kept me after finding out,” antwoordde Zeal. Hij schudde even zijn hoofd, liever dacht hij niet aan zijn onvermijdelijke verleden. ”Besides, that you’re a demon doesn’t mean you’re necessarily evil. You’re still the same, just with new powers or a new label,” legde Zeal uit met een klein glimlachje. Hij keek nog even naar het boek, waarna hij het dichtklapte en wegzette. Het meeste wat in dat boek stond wist hij zelf toch wel. ”Do you want to try if you can practice any other powers?” vroeg Zeal nu.

Langzaam leek het besef tot Connor door te dringen. Natuurlijk waren het enkel nog speculaties en hadden ze nog geen bewijs, naast de vleugels, dat Connor ook echt een demon was, maar de kans was wel groot. Ze zouden meer onderzoek moeten doen, meer training moet afgaan, om te kijken of Connor ook echt een demon was. De vragen over het verblijf verbaasde Zeal enigszins. Immers had Connor al erge misdaden begaan, mensen vermoorden, one-night stands gehad, maar kennelijk maakte hij zich nu pas zorgen of hij nog in de lus kon blijven en niet vanwege zijn daden, maar vanwege het feit dat hij misschien een demon was. Zeal vond het ironisch en moest moeite doen om er geen opmerking over te geven. In plaats daarvan besloot hij de jongen maar gerust te stellen. Immers mocht Zeal ook nog in de lus blijven terwijl het wel duidelijk was dat hij heel veel problemen had veroorzaakt en nog steeds niet het vertrouwen van de meesten had teruggewonnen. Daarbij betekende het ook niet dat een demon per se slechtaardig was. Natuurlijk waren de demonen oorspronkelijk uit de hel en altijd verbonden met de duivel, of de grim reaper, maar de meeste hadden wel een menselijk karakter opgebouwd als ze langer op de aarde rondliepen. Daarbij had Connor ondanks alles nog veel te veel sympathie om als kwaadaardig te worden beschouwd, tenminste in Zeal’s ogen. Misschien was Zeal niet de beste persoon om dat te beslissen aangezien hij veel was gewend en niet snel iemand als kwaad aanzag doordat hij zelf zoveel had gedaan, maar in ieder geval mocht Connor van zijn part blijven.

Uiteindelijk zette Zeal het boek weg. De overige informatie in het boek wist hij waarschijnlijk zelf ook wel. "I guess you're right," antwoordde Connor op zijn eerdere woorden. Zeal knikte eens en stelde vervolgens voor om maar te proberen om met Connor’s andere krachten aan de slag te gaan. "Sure?" reageerde Connor. Hij leek er nog niet zo zeker van te zijn. Zeal glimlachte wat. Hij zou de jongen er wel doorheen begeleidde. Een grijns verscheen op Connor’s gelaat en liet Zeal wat vragend opkijken. Wat viel er te grijnzen? Of keek de jongen enkel uit om weer fysiek zijn lichaam in de strijd te gooien? "Bring it on mentor," sprak de jongen met iets van trots in zijn stem. Verbaasd keek Zeal op. Ook dat was iets wat hij liever geheim had gehouden van Connor. Hij vond het verbazingwekkend dat Connor hem nog steeds niet vierkant uitlegde in zijn gezicht. Hij schudde even zijn hoofd en grijnsde lichtjes. Wat moest hij toch met hem? ”C’mon, let’s go to the training area,” stelde Zeal in plaats daarvan voor. Immers konden ze moeilijk krachten gaan uit proberen als ze nog in het verblijf waren.