Up to no good

Ze beet kort op haar onderlip toen William aangaf dat Connor gewoon een flirt was. Iemand waar hij mee naar bed was geweest en waar het niks mee was geworden. Het was waarschijnlijk zijn intentie al vanaf het begin en Connor’s reactie deed haar kort afvragen of dat voor hem niet zo was. Ze wilde niet dat ze verliefd zou worden op William en dat ze dan gekwetst zou worden omdat ze er meer in zag dan hijzelf. Ze wilde zich niet openstellen om daarna aan de kant gegooid te worden. Haar vader had haar hart al heel vaak gebroken door er niet voor haar te zijn en ze wist niet of ze er klaar voor was om nog een keer haar hart gebroken te hebben. Toch kon ze het niet helpen dat haar hart één slag oversloeg toen hij haar strak aankeek en haar vertelde dat hij met haar wel meer wilde zijn. Ze merkte aan alles in haar binnenste op dat dat ook was wat zijzelf wilde. Ze voelde zich goed bij hem en als hij haar niet overstelpte met complimentjes, dan voelde ze zich volledig op haar gemak bij hem. Ze wist dat ze nu tussen haar hart en haar verstand moest kiezen en slikkend liet ze haar hand van haar hals – waar ze haar hart wild tekeer voelde gaan met haar vingertoppen vederlicht tegen haar halsslagader gedrukt – naar haar schoot zakken en maakte een beslissing. Niet verbaal, maar wel met een actie. Ze legde haar hand zachtjes op zijn wang, keek hem aan met haar ijsblauwe ogen en boog zich vervolgens naar voren. Een nerveus gevoel baande zich een weg door haar binnenste en het kwam in haar op dat ze dit nog nooit gedaan had, dat ze geen ervaring had. Toch weerhield dat haar er blijkbaar niet van om het laatste beetje afstand tussen hun te overbruggen en haar lippen op de zijne te drukken. Ze stopte de twijfels zo diep mogelijk weg en wachtte tot hij haar terug zou zoenen. Of van zich af zou duwen.

Tara voelde hoe haar hart hevig in haar borstkas hamerde toen ze haar lippen op de zijne duwde. Eerst vulden een hoop negatieve gedachten haar hoofd met alle dingen die mis konden gaan, maar daarna besloot de kroonprinses om ze opzij te duwen en zich gewoon over te geven aan het gevoel. Ze wist dat ze geen overhaaste beslissingen zou maken in de toekomst en dat ze niet zomaar het bed met hem zou delen. Ze mocht dan misschien wel gevoelens hebben voor hem, maar die brachten haar niet helemaal van de wijs. Ze wist dat ze elkaar nog veel beter moesten leren kennen om verder te gaan dan dit en zijn reactie op haar beslissing ging veel zeggen over of ze het echt een ding wilde laten worden of niet. Voor nu drongen haar gedachten zich naar de achtergrond toen ze voelde dat zijn lippen op een haast synchrone wijze met die van haar bewogen. Haar hart sloeg opnieuw sneller en instinctief legde ze één arm om zijn nek heen – waar ze haar hand vlocht in de zachte, korte pieken van zijn haar op zijn achterhoofd – en de andere liet ze rusten tegen zijn borst. Haar ogen sloten zich als automatisch en pas na een poosje brak ze de kus af. Ze was niet vaak nerveus geweest in haar leven en kon die keren op iets meer als twee handen tellen, maar nu voelde het alsof haar hart uit haar borstkas ging springen toen ze haar ogen opende en ze hem vanonder haar wimpers aankeek, haar gezicht nog altijd dichtbij die van hem. “Damn,” zei ze toen op een zachte toon, niet erg kroonprinses-achtig en wel heel erg beschrijvend wat er nu door haar heenging. Want daar mocht ze van zichzelf gerust om vloeken, kon ze wel zeggen.

Het was een innige positie waarin ze zaten: haar ene arm rond zijn nek en haar andere tegen zijn borst en zijn armen om haar middel. Haar ijsblauwe ogen vonden de zijne en nadat ze een vloek had gelaten, beaamde hij haar woorden en noemde haar een prachtige prinses. Tara voelde hoe haar wangen rood worden en dan niet eens omdat hij zijn compliment had gemaakt, maar omdat hij haar de zijne had genoemd. Ze herinnerde zich nog hoe erg ze met haar ogen had gerold en gegrinnikt als ze weer één of andere klef verhaaltje hoorde over één van haar bedienden met één van haar wachten, maar nu was ze hier zelf, dicht tegen een jongen geplakt en haar hart luid kloppend in haar keel toen ze een hint kreeg te horen dat hij haar duidelijk de zijne wilde maken. En ze merkte op dat ze het daar mee eens was, dat niks in haar lichaam protesteerde om de zijne te worden. “Well, I’d like to be yours,” zei ze zachtjes, een serieuze blik verschijnend in haar ogen. “It would be all very new to me, but I feel like I would be ready for it.” Een blos verscheen om haar wangen, maar ze wist dat ze de directe woorden wel moest uitspreken als ze haar verwachtingen aan hem duidelijk wilde maken. Ze wilde geen fling zijn. Ze wilde niet zomaar iemand zijn die hij kon gebruiken en dan weg kon gooien alsof het niks was. En ze wilde werkelijk waar geloven dat het iets kon worden tussen hun tweeën. “But would you be ready to commit yourself to that? It’s a big responsibility,” zei ze op een zachte toon tegen hem en voor heel even flitste er onzekerheid in haar blik, welke ze weer weg probeerde te stoppen onder een masker. Ze wilde zich niet te kwetsbaar naar hem opstellen. Nog niet.

Tara had al veel momenten in haar leven gehad dat ze nerveus was geweest en dit goed had kunnen verstoppen, maar het leek soms net alsof de lus een heel andere impact op haar leek te hebben dan haar thuisfront. Misschien kwam dat ook wel omdat ze op korte tijd geconfronteerd werd met emoties waar ze in het kasteel nog nooit mee geconfronteerd was geweest. Een van die dingen was het gevoel dat ze nu had: haar hart klopte sneller en ze moest toegeven dat ze werkelijk waar bang was voor afwijzing, een gevoel dat ze al heel lang niet meer had gehad. William moest weten waar hij aan begon als hij een leven met haar op wilde bouwen: ooit zou ze weer terug naar Schotland moeten gaan en zou de troon voor haar zijn. Dan zou ze haar vader met haar keuze moeten confronteren en zou hij waarschijnlijk boos op haar worden. Het zou haar niks verbazen als hij straks naar potentiële partners voor haar begon te zoeken, iets wat ze echt niet wilde. William moest weten waar hij aan begon, maar Tara weigerde nu om alle details al voor hem in te vullen. Misschien was dat dom en ontwijkend gedrag van haar, maar aan het einde van de rit was ze ook maar een tiener die dit nog nooit ervaren had en het graag wilde ontdekken. William gaf aan dat hij er ook klaar voor was en dat hij alles voor haar zou doen. Tara glimlachte naar hem en legde kort haar hand op zijn wang, haar ijsblauwe ogen richtend op de zijne. "Then I would defenitly like to be your girl," murmelde ze zachtjes. Er kwam een kleine blos om haar wangen bij hoe zoetsappig die woorden klonken, maar ze negeerde het en glimlachte naar hem. Haar blik zakte echter kort af naar beneden en ze slikte, haar wangen weer lichtjes rood worden. "I don't have any experience with all of this. The relationship thing and the eh..." Ze kuchte kort. "The physical things. But I would like to not rush into anything and just take it slow." Hierbij keek ze hem kort even aan. Ze wist dat hij het fysieke niveau wel snel naar een hoog niveau kon tillen en had dus ook geen idee hoe hij hier op ging reageren.

Tara’s hart klopte sneller bij het idee dat ze vanaf nu William’s vriendin was. Ze had niet verwacht dat ze liefde zou vinden in de lus, maar ze was blij. Ze had geen idee hoe haar vader zou reageren, maar ze had nog tijd genoeg om hem aan William te introduceren. Nee, het kasteel was het laatste ding waar ze zich nu mee bezig moest houden. Ze wist dat ze in de toekomst terug moest keren om haar verantwoordelijkheden als kroonprinses van Schotland zijnde op te pakken, maar dat was de toekomst en niet nu. Eerst waren er een paar belangrijkere dingen die ze met hem wilde spreken, waaronder het fysieke gedeelte van hun relatie. Ze was er vrij zeker van dat ze zich op genoeg op haar gemak zou voelen bij hem om zich naar hem open te stellen, maar ze wilde dit wel op haar eigen tempo doen. Gezien het feit dat ze enkel met jongens had gesproken op een meeting en dat ze nog nooit fysiek met een jongen was geweest, kon hij ook niet van haar verwachten dat ze zich meteen over die grens heen zou zetten. Haar buik trok samen bij dat idee omdat ze wist dat hij dat wel kon, maar ze ontspande enigszins toen hij haar op een geruststellende manier toesprak. Ze glimlachte naar hem en liet haar hand naar zijn wang glijden, strelend langs de huid. “Thank you,” murmelde ze zachtjes tegen hem. “You’re very sweet.” En dat was hij vanaf het begin al voor haar geweest. Met zijn illusie van een grote witte tijger had hij haar al weten te amuseren en met de date waren de gevoelens alleen maar meer op komen spelen. Er was echter één ding dat ze uit de weg moest hebben voordat ze zich volledig kon relaxen. “If we are going to do this, I’ll have to eventually introduce you to my father,” zei ze op een zachte toon tegen hem. “That’s going to be for somewhere in the future because I don’t have my powers under control, but he has to know eventually.” Ze fronste naar hem, maar toen kwam er een lachje om haar lippen en ze grinnikte kort. “I told you being with my was a big responsiblity.” Er klonk ergens ook wel wat verdriet door in haar stem. God wist niet hoe graag ze op dit moment een gewoon meisje wilde zijn, met geen koninklijke achtergrond.

Tara liet haar blik naar opzij glijden toen William aangaf dat hij de verantwoordelijkheid op zich zou nemen. Een deel in haar wilde dat graag geloven, maar een ander deel in haar vroeg zich af of hij zijn wilskracht vol ging houden zodra hij haar vader onder ogen zou komen. In de lus was alles gemakkelijk en hadden ze geen verantwoordelijkheden, maar er bestond zo veel meer dan dat vanaf het moment dat ze de lus zouden verlaten. Ze wist echter ook wel dat het geen zin had om zich daar op te focussen en dat ze nu een heel andere taak had, eentje die ze met veel meer plezier wilde volbrengen: het werken aan de relatie met William. Ze hadden beiden toegegeven dat ze gevoelens voor elkaar hadden, maar dat was eerlijk gezegd nog maar de eerste stap. Er was nog zo veel dat ze niet over hem wist en hij wist nog zo veel niet over haar. Het ging een hele ontwikkeling worden, maar wel eentje waar Tara dacht voor klaar te zijn. “Then I want nothing more than to be yours,” zei ze op een warme toon tegen hem, waarna ze zich naar voren boog en een klein kusje op zijn lippen duwde. Haar instinct nam het vanaf dat punt over en met een zachte hand duwde ze hem naar achteren, tegen de kussens van de bank. Ze trok haar benen naar zich toe en trapte tegelijkertijd de makkelijke schoenen die ze in haar eerste week in de lus had gekocht uit, waarna ze naar achteren leunde en haar hoofd tegen William’s schouder legde. “I…” Ze twijfelde kort. Ze wist dat ze emotioneel ging worden als ze het over dit onderwerp zou hebben, maar er was nog een ding dat ze kwijt wilde en als ze aan iemand kwijt wilde in de lus, dan was het wel aan William. Ze had praktisch gezien toegegeven dat ze hem leuk vond en dat ze haar leven met hem wilde spenderen, dus er was voor haar geen reden om het langer voor zich te houden. “Do you remember that time in the restaurant when we were talking about the reason I was here and that I was having a hard time back then?” Ze slikte. “I think you should know about the reason why my father is the way he is and what that has to do with me,” zei ze op een zachte toon.  

Tara gaf een klein knikje nadat William zijn woorden gesproken had. Dit was de eerste keer dat ze haar volledige verhaal aan iemand ging doen en hoewel ze William vertrouwde, maakte dat het nog niet gemakkelijk. “My mother died when I was fourteen,” begon ze op een zachte toon te vertellen. “She had a rare disease, one of which the doctors in our castle had never seen before.” Ze slikte. “My father grew up under the power and the control of his father, my grandfather. The medical staff he had kinda stuck to the old medical ways of healing, like letting woman give birth without medication. My father was quite the stubborn man and he thought that the doctors in our castle would finally find a way to heal my mother. He refused to surpress his pride and let her heal in a real hospital. When he finally came to the understandig that the medical staff in the castle couldn’t heal her, he brought her to a hospital. By then it was already too late.” Ze slikte. “She died only a few days later and since I blame him for what happened to her, our bond has been shattered.” Tranen liepen over haar wangen en ze probeerde ze weg te vegen. “So that’s basically why I came to the loop. Because I have no control over my power and because my emotions are so out of control that my power is as well.” Ze richtte haar blik kort over haar schouder naar hem, maar ze wilde niet dat hij haar zo lang zou zien en dus richtte ze haar blik snel weer naar voren. Alles was beter dan hem haar zwakte laten zien.  

De manier waarop William door haar zilveren haar streelde, deed haar warm voelen vanbinnen. De laatste persoon die op een liefdevolle manier door haar haren had gestreeld, was haar moeder geweest. De jaren erna had ze zich verborgen achter een masker en had ze zelfs haar meest betrouwbare bedienden niet laten zien hoe dat ze zich voelde. Ze vond dat het niet hoorde als prinses om aan lagere rangen te laten zien dat je verdriet had. Haar vader toonde ook geen verdriet en praatte ook niet met haar over haar moeder. Hij stelde zich juist kouder op en gaf haar meer dwangmatigere training zodat ze een rechtmatige troonopvolger zou worden. Nee, hij zou het niet accepteren als hij haar hier bij deze jongen zou zien, maar het maakte Tara niks uit. William had de korte periode dat ze elkaar kenden meer berouw en begrip voor haar getoond dan dat haar vader over het aantal jaren dat ze bij elkaar opgegroeid waren gedaan had. “It’s okay,” zei ze op een zachte toon. It’s not okay. Maar welke andere keuze had ze? Ze kon moeilijk blijven verdrinken in haar eigen verdriet, dat kon ze niet maken en dat was waarschijnlijk ook niet wat William wilde zien van haar. Zijn warme handen droogden haar tranen van haar wangen en Tara genoot van de manier hoe hun lichamen tegen elkaar aan lagen. Ze draaide haar hoofd naar hem toe en deze keer waren er geen tranen te zien in haar ogen. Het was akelig hoe erg ze zichzelf geperfectioneerd had in het opzetten van een masker bij anderen in de buurt, maar het was het enige overlevingsinstinct dat ze kende. Als ze zich er niet overheen zette, dan zou ze zichzelf verliezen in haar verdriet en dat was wel het laatste wat ze wilde. “But thank you for being here for me and listening to me. I really appreciate it.” Ze glimlachte warm naar hem en pakte zijn pols vast waarna ze haar gezicht draaide en de binnenkant van zijn handpalm een kusje gaf, haar ijsblauwe ogen nog altijd op hem gericht.