♡ Got my addictions and I'd love to fix 'em

De tocht naar haar kamer had niet heel erg lang geduurd. Adore had ondertussen Mindo gevraagd naar de standaarddingen: wat waren haar hobby’s, hoe lang was ze al in het gebouw, en meer van dat soort vragen. En hoe langer Adore onderweg was, hoe gefrustreerder ze zich eigenlijk begon te voelen. Want het meisje bleek ondertussen gewoon normaal en aardig te zijn. Waarom had ze zich in eerste instantie dan zo gestoord gedragen? Van de buitenkant liet Adore niets merken, maar van binnen borrelde er iets. Het was het eeuwenoude “scheming” wat Adore altijd al had gehad. Stiekem plannetjes maken, terwijl de persoon in kwestie helemaal nergens een weet van had. Daarom was Adore braaf door gegaan met het leiden van Mindo naar haar kamer. Bij haar kamer bleef ze stilstaan, stak de sleutel in het slot en draaide het open. “Treed binnen in mijn nederige stulpje” grinnikte Adore zachtjes, en zwaaide de deur open. Netjes wachtte ze eventjes tot Mindo haar kamer was binnen gestapt en deed vervolgens de deur achter haar dicht.

Adore woelde eventjes door haar lange blonde haren en liep verder haar kamer in. “Goed, waar heb ik dat naaitasje gelaten…” zei ze hardop in zichzelf en ging op haar knieën zitten. Ze begon in haar laatjes te zoeken, van het bureau dat er stond. Uiteindelijk vond ze haar naaitasje en met een glimlach pakte ze het beet. Vervolgens ging ze op haar bed zitten en maakte ze haar naaitasje open. Ze pakte een speld en zocht nu de juiste kleur draad die ze zou gebruiken. Adore keek eventjes naar het jasje van Mindo en zocht de juiste kleur die bij het jasje hoorde. “Kun je voor me komen staan en je jasje aanhouden? Zo is het een beetje breed voor mij…” vroeg Adore netjes, terwijl ze eigenlijk wilde dat Mindo voor een andere reden voor haar kwam staan. Ghehe.