♡ [MC] And a lust for life keeps us alive

Onderwerp: ♡ [MC] And a lust for life keeps us alive vr jul 21, 2017 1:02 am

Zweet liep over haar lichaam, haar adem was gorgelend en zwaar. Ivy hoestte. Ondanks dat ze het bloedheet had, lag ze onder een deken, want tegelijkertijd had ze het verschrikkelijk koud. Ze rilde, maar het zweet liep over haar lichaam. Ivy had hier een verschrikkelijke hekel aan, maar ze wist de reden. Er was een bloedtekort in haar systeem. Ivy moest namelijk bloed drinken, en dan vooral van jonge mensen. Hoe jonger, hoe beter. Hoe jonger de persoon was van wie ze het bloed dronk, hoe langer ze mooi zou blijven. Echter, ze mocht niet vergeleken worden met een vampier. Vampieren hadden bloed nodig om te kunnen leven, Ivy had dat niet. Zij had het slechts nodig om mooi en jong te blijven. En dat was inmiddels ook wel te zien. Voorzichtig kwam ze overeind in haar bed, haar deken viel van haar lichaam. Ze keek in de spiegel, die naast haar bed stond. Ivy schrok van haar uiterlijk. Ze was best wel materieel en ijdel, dus ze was niet blij met wat ze zag. Haar huid was grauw, in plaats van wit bleek, en er waren rimpels te zien bij haar ogen. Verder zaten er ook enorme wallen onder haar ogen, of dat ze weken niet geslapen had.

En bij het aanzien van haar uiterlijk, besloot ze dat dit de druppel was. Ze moest en zou wat bloed krijgen, als was dit het laatste wat ze deed. Voorzichtig kwam ze overeind. Ivy moest ontzettend veel kracht verzamelen om op te staan, maar uiteindelijk lukte het haar. Ze stond letterlijk te trillen op haar benen. Beentje voor beentje begon ze zich voort te bewegen. Trillend stak ze haar hand uit, naar de deurknop, om de deur te openen die haar naar de gangen zou brengen. Ondertussen stak ze haar neus in de lucht, om ook maar een greintje van de geur van bloed op te vangen. Maar ze rook helemaal niets, het spoor stond blanco. Maar Ivy zou niet opgeven, haar uiterlijk hing er vanaf. Daarom deed ze met alle kracht in haar lichaam de deur open en stamelde ze de gang op. Met haar uiterlijk leek ze wel een zombie, ze zou zo in The Walking Dead kunnen spelen, met het gorgelende geluid dat uit haar mond kwam. Ivy hoestte hard. God, wat voelde ze zich slecht. Strompelend liep ze de gang door. Gelukkig was er niemand op de gangen, anders had het nogal een rare gewaarwording voor diegene geweest.

Strompelend, roggelend en met zichzelf slepend had Ivy door het huis gelopen. Haar ademhaling bleef moeilijk en ze bleef hoesten. Totdat…totdat ze opeens een vleugje bloed in haar neuswegen vond. Het was extreem zwak, maar het was daar. Het kwam uit de keukens, letterlijk een maaltje voor haar. Zo snel als ze kon stamelde Ivy de keuken binnen. De keuken was, net als de meeste kamers op dit tijdstip van de dag, verlaten. Diep hijgend keek ze de keuken rond. Haar neus zocht weer naar de geur. Misschien zat het nog wel ergens aan een mes ofzo? Maar bij de kastjes kreeg ze geen signaal. Daar! Daar was het weer. Ivy liep nu letterlijk achter haar neus aan en vond uiteindelijk de prullenbak. Zat het daarin? Nou ja, zo gek was dat niet. Misschien een oude pleister ofzo? Veel tijd om er over na te denken nam Ivy niet. Ze trok de deksel van de prullenbak en begon erin te graven. En ze kwam van alles tegen, voornamelijk restjes van het avondeten, maar ook bananenschillen, papieren zakdoekjes en zelfs de verpakking van een condoom. Nou ja, ze deden het in ieder geval veilig. Uiteindelijk vond Ivy een paar papiertjes met daarop bloedspetters. Het signaal was nu heel erg sterk – dus dit moest het zijn.

Een beetje teleurgesteld bekeek ze het papier. Het was maar heel erg weinig. Maar goed, het was beter dan niks. Ivy stak haar tong uit en drukte het tegen het papier. Het bloed was opgedroogd en al wat ouder. Maar toch nam haar tong het bloed op. Hijgend probeerde ze er meer van op te nemen, zo erg, dat ze het papier doorscheurde. "This isn't enough” gromde Ivy, terwijl haar tong de meerdere bloedspoortjes afging.

OOC: Ik ga engels proberen <3

_{Fluitend liep Laxus door de hal heen. Voor eens was Laxus in een goede bui. Dat kwam waarschijnlijk nog door zijn bloederige plezier van gisteren. Vers bloed was het beste wat je kon overkomen. Nou ja.. Vers bloed met een blow job misschien? Dat zou waarschijnlijk nog beter zijn. Anywho, Laxus had genoeg jongens onder zijn palm kunnen werken met zijn versiertrucs de afgelopen tijd, dus hij stond zeker niet droog. Echter kon bloed hem echt super gelukkig maken. Bloed was immers niet altijd even makkelijk te krijgen en gisteren had hij het voor elkaar gekregen. Ondanks de waarschuwingen voor Hollows was Laxus naar buiten gegaan en had hij een slachtoffer gevonden.

Om eerlijk te zijn geloofde hij het gevaar van de Hollows niet. Hij was er nog geen tegengekomen, maar ging ook niet minder naar buiten. Het enige jammere was, was dat anderen niet meer naar buiten gingen. Dus al zijn slachtoffers waren mensen die niet in de lus zaten en voor hem voelde dat aan als geen echte mensen. Natuurlijk, ook die mensen zouden kermen van de pijn en smeken om verlossing, maar hij zou hen niet vaker tegen het lijf aan lopen met littekens van de wonden die hij had aangericht. In de lus zou dat wel voorkomen. Dan zou hij die geur van angst telkens weer ruiken en zouden zijn slachtoffers die angst telkens weer herbeleven.

Laxus had zich ten nood maar uitgeleefd op een voorbijganger waar hij tegenop was gebotst. De jongedame had maar enkele woorden kunnen uitspreken voordat ze mee werd getrokken in een steeg en ze daar na een half uur vol marteling aan haar einde kwam. Het was leuk geweest, maar hij had nog zoveel meer plezier beleefd als hij het met iemand kon delen. Natuurlijk zou zijn partner in crime ook een beetje gestoord moeten zijn en net zoveel van bloed moeten houden als hij. En om die reden verwachtte Laxus niet dat hij nog een partner in crime zou tegen komen. Een vampier zelfs zou Laxus’ martelingen onnodig en luguber vinden.

Laxus liep de woonkamer in. Hij negeerde de blikken die hij kreeg toegeworpen. Men zou hem wel herkennen als de jongen die gisteren met bebloede kleding rond liep. Laxus liep de woonkamer door en liep de keuken in. Wat hij daar aantrof had hij niet verwacht. Ten eerste; een behoorlijke rommel. Het leek alsof een wild beest de prullenbak was door gegaan. De afval die voorheen in de afvalbak zat, lag nu verspreid op de grote. Daarnaast stond een jongedame bij die afvalbak en tot zijn verbazing had de jongedame, als kers op de taart, een doekje in haar handen dat verdacht leek op één van de vele doeken die Laxus gisteren had weggegooid met het bloed. Echter leek het bloed er af gelikt te zijn. Laxus trok een wenkbrauw op. "This isn't enough” hoorde hij de jongedame grommen. Laxus grijnsde lichtjes en sloeg zijn armen over elkaar. ”Enjoying the blood that I got rid off?” vroeg Laxus geamuseerd.}

Het bloed op de papiertjes was bij verre na niet genoeg. Ivy voelde zich verschrikkelijk, en zo zag ze er ook uit. Haar ademhaling werd steeds zwaarder en begon steeds meer te roggelen. “Fuck” gilde ze uit, toen het papiertje dat ze beet was helemaal ontdaan was van het opgedroogde bloed. Ze maakte een prop van het papier en gooide het weg. Haar hoofd en handen doken weer in de prullenbak, op zoek naar meer van dit soort papiertjes. De geur van bloed was nog niet weg, dus er moest meer in de prullenbak te vinden zijn. Ondertussen ging ze door met zoeken, terwijl ze de troep die ze tegenkwam over de rand van de prullenbak gooide. Totdat ze opeens een stem achter zich hoorde. “Enjoying the blood that I got rid off?” hoorde ze de stem achter haar zeggen, en met een ruk draaide Ivy zich om, haar verschrikkelijke uiterlijk onthullend aan de jongen die zojuist de keuken had betreden. Ivy fronste eventjes en bekeek de jongen toen van top tot teen. “Is this yours?” vroeg ze, nadat ze de jongen uitgebreid in zich op had genomen. “Why would you throw this away, it’s like a goldmine full of youth” zei ze nadenkend.

Voorzichtig en moeizaam stond Ivy op en greep het aanrechtblad stevig beet. “If-if this is yours…it must mean you got some more, right? Do you have more?” vroeg Ivy. Het klonk niet wanhopig, maar gewoon geïnteresseerd. Stiekem van binnen was ze toch wel behoorlijk wanhopig. Als hij het haar niet zou geven, dan zou ze niet weten waar ze het vandaan zou moeten halen. Ivy wist niet of dat ze hier zomaar mensen kon betoveren en zeker niet in deze staat – zou haar magie nu überhaupt wel werken? En veranderen in haar demonische vorm zou waarschijnlijk ook teveel energie kosten. Dan zou ze altijd oud en lelijk blijven. Dat kon Ivy niet laten gebeuren. “If you have more, can you please give me…a little bit?” Ondanks dat ze er verschrikkelijk uitzag, probeerde ze lief naar hem te glimlachen, de glimlach die ze opzette naar elke jongen als ze iets gedaan wilde krijgen. “You can have whatever you want in return. I’m a witch – I think I can figure something out for you.”

_{And a lust for life keeps us alive

Geamuseerde keek Laxus toe hoe de dame vloekte. Hij vroeg haar vervolgens of ze van zijn weggegooide bloed genoot. Hij vond het enigszins vreemd dat de dame met haar hoofd en handen in de prullenbak zat te wroeten. Ze leek wanhopig en als dat inderdaad het doekje was dat hij gisteren had weggegooid, dan was ze wanhopig naar bloed. Het greep zijn interesse zeker. Misschien was dit de partner in crime waar hij zolang op had gehoopt. De dame draaide zich met een ruk om. Laxus keek verbaasd op. ”Wow you look absolutely terrible!” reageerde Laxus meteen waarna hij een hand voor zijn mond sloeg uit walging. Hoe kon een persoon er in hemelsnaam zo walgelijk uit zien en nog steeds denken dat het een goed idee was om zichzelf in het openbaar te laten zien. Wacht.. Ze zat in de vuilnisbak te wroeten, had Bluebonnet een zwerver naar binnen gelaten? Het zou toch niet gekker worden.

Laxus was niet de enige die de ander uitgebreid bekeek. Laxus vond het niet erg om bekijks te hebben. Hij was er in enige zin aan gewend. “Is this yours?” vroeg de dame. Laxus knikte, niet goed wetend wat hij dit gestalte aan moest. “Why would you throw this away, it’s like a goldmine full of youth” vervolgde de dame bedenkelijk. Laxus trok een wenkbrauw op. ”You won’t need a goldmine of youth if you stay in the loop forever,” reageerde Laxus op haar woorden. Hij snapte niet waar haar bevindingen vandaan kwamen. Ze sprak voor nu een raadsels. Als ze dat bleef doen zou Laxus er vanuit gaan dat een gek het verblijf binnen was gekomen en zou hij haar aan haar lot over laten.

Moeizaam kwam de dame recht. Ze zocht steun bij het blad van het aanrecht. Een gentleman zou een hulpeloze vrouw helpen, maar Laxus was geen gentleman. Tenminste, niet tegenover een hobo. “If-if this is yours…it must mean you got some more, right? Do you have more?” vervolgde ze de vragen. Laxus keek haar bedenkelijk aan. ”Why the interest?” vroeg hij. Natuurlijk had hij meer, maar dat zou hij zeker niet aan haar prijsgeven. “If you have more, can you please give me…a little bit?” vroeg ze met een glimlach. “You can have whatever you want in return. I’m a witch – I think I can figure something out for you.” gaf ze de informatie.

Aha. Een heks. Natuurlijk. De puzzelstukjes vielen op z’n plek. Laxus had lang genoeg vast gezeten en dus tijd gehad om uitgebreid onderzoek te doen naar allerlei wezens die op de aardbodem rond liepen. En de heks was er één van. Natuurlijk wist hij ook dat er meerdere soorten heksen waren verschillende specialisaties waar een heks uit kon kiezen, maar dat ze prijs gaf dat ze een heks was, hielp hem al wat meer op weg. Kennelijk had ze dus bloed nodig en ze had het eerder over een goudmijn van jeugd, dus zal ze bloed nodig hebben om jong te blijven? Dat is nog eens een gezondheids ritueel. Laxus zette een stap richting de heks. ”I don’t like working for others. In fact I hate it. So if I’m gonna do this for you then the price is high,” begon Laxus. Hij begreep hoeveel macht hij hierin had. ”How well trained is your mouth?” vroeg Laxus nu met een geniepige grijns rond zijn lippen.}

“Wow, you look absolutely terrible!” had hij meteen gereageerd, toen ze zich naar hem had omgedraaid. Met een vernietigende blik keek ze hem aan. Moest hij dat er nou echt nog eventjes inwrijven? Verdomme. Maar Ivy slikte al haar valse en gemene opmerkingen in. Als hij namelijk diegene was die haar misschien van bloed zou voor zien, moest ze deze jongen te vriend houden. Nieuwsgierig was ze op hem afgelopen en had ze hem gevraagd of hij meer bloed had. Ivy probeerde niet wanhopig over te komen – maar voor het eerst in haar leven voelde ze zich wel degelijk wanhopig. Ivy hield teveel van haar jonge uiterlijk om het hier op te geven. Ze moest en zou bloed drinken vanavond, al moest ze iemand helemaal van boven tot onder opensnijden. Met liefde zou ze het doen en ze zou zich er nog goed bij voelen ook. Maar dan moest ze het eerst in haar handen zien te krijgen. Daarom bood ze haar verdiensten als een heks aan – iets wat ze niet graag deed, omdat ze graaf onafhankelijk was van anderen. Maar hé, voor een beetje bloed zou ze alles doen. Alles.

Afwachtend keek ze de jongen aan, nadat ze haar voorstel had gedaan. De jongen deed een stap naar haar en haar ogen lichtte eventjes op. “I don’t like working for others. In fact I hate it. So if I’m gonna do this for you then the price is high.” Er kwam een aparte grijns rond zijn lippen en Ivy vroeg zich af wat er ging komen. “How well trained is your mouth?” Ivy glimlachte. “Out of all the things you could have asked me, you ask me this?” Dit was bijna te mooi om waar te zijn. Op deze manier zou zij zelf ook nog een beetje aan haar trekken kunnen komen – zonder zich te binden aan een man. In haar ogen was deze jongen nu een geschenk uit de hemel. Of uit de hel, het was maar hoe dat je het bekeek natuurlijk. “I think we want the same things. Well, I’m in for it, but…” En ze kwam nu een beetje op hem afgelopen, probeerde zijn blik gevangen te houden met haar ogen. “…you should give me some right now. I mean, you don’t wanna do that with someone that looks like this, right?” Met een glimlach streek ze over haar gerimpelde huid, haar ingevallen wangen. Afwachtend staarde ze hem aan, het maakte haar niet uit waar hij het vandaan zou halen, als ze het maar kreeg.

_{And a lust for life keeps us alive

Zodra de dame vrij gaf dat ze een heks was, leek Laxus de situatie te begrijpen. Ieder ander zou van haar gave goed gebruik maken. Misschien dingen vragen die hij anders nooit had gehad. Maar Laxus hoefde haar hulp niet. Hij kon voor nu alles zelf voor elkaar krijgen, maar er was één factor in zijn leven die nooit zeker was. Als Laxus het slim speelde kon hij twee factoren in zijn leven verzekeren dankzij de heks. Zo vroeg hij haar hoe goed getraind haar mond was. De heks glimlachte. “Out of all the things you could have asked me, you ask me this?” vroeg ze. Het klonk niet verontwaardigd noch argwanend. Kennelijk had de heks er geen moeite mee. Laxus grijnsde wat breder en knikte. ”A man has his needs,” reageerde hij enkel.

“I think we want the same things. Well, I’m in for it, but…” begon de dame en kwam dichterbij. Laxus trok een wenkbrauw op. Ze dacht toch niet dat ze hem nog een voorwaarde kon voorschotelen, toch? Hij had hier de touwtjes in handen. Laxus bleef de vrouw zonder enige emotie aankijken. “…you should give me some right now. I mean, you don’t wanna do that with someone that looks like this, right?” eindigde ze haar woorden en liet haar hand over haar gerimpelde huid gaan. ”Well as long as your mouth is still intact it wouldn’t be a problem,” reageerde hij droogjes. Tja..hij was en bleef nou eenmaal een psychopaat.

De jongen schraapte zijn keel en nam zijn afstand terug van de dame. ”Why won’t you tell me you’re name ol’ granny?” sprak Laxus, waarna hij zich omdraaide en de keuken uit liep. ”And how do you obtain blood? Do you need to drink it or can you clean all my bloody clothes as well?” vervolgde Laxus zijn vragen. Hij wou het liefste nog wat meer informatie krijgen voordat hij in zee ging.}

“A man has his needs” was zijn simpele verklaring. Ivy haalde haar schouders op. Prima, als hij dat wilde voor haar bloedvoorraad, dan was Ivy echt niet de beroerdste niet. Binden was niet iets waar Ivy aan deed, en zeker niet aan een man, maar seks was wel iets waar Ivy aan deed. Toch probeerde ze hem het bloed nog wat af te troggelen, onder het mom dat hij vast niet wilde dat ze aan hem zat als ze er zo uit zag. “Well as long as your mouth is still intact it wouldn’t be a problem.” Damn. De jongen gaf niet snel toe. Ergens vond Ivy het wel leuk, maar ze had het veel leuker gevonden als ze in haar gewone gedaante voor hem stond en niet eruit zag alsof ze op elk moment haar huid achter zou laten en als een geraamte verder zou lopen. “Well it’s your dick right” zei Ivy toen schouderophalend. Als hij het ook zo wilde, maakte dat voor Ivy niet uit. Zij hoefde niet naar zichzelf te kijken, hij wel. Was voor haar lekker makkelijk.

Hij schraapte zijn keel. “Why won’t you tell me you’re name ol’ granny?” Met deze woorden draaide de jongen zich om en liep hij de keuken uit. En nu was het zeker de bedoeling dat Ivy hem volgde? God, het was dat ze er bloed uit zou krijgen, anders had ze het zeker niet gedaan. Zij liep niet achter mannen aan, de mannen liepen achter haar aan. “And how do you obtain blood? Do you need to drink it or can you clean all my bloody clothes as well?” Kreunend liep Ivy achter de jongen aan, greep zich vast aan de deurpost en leunde daartegen. “I didn’t tell my name, because you didn’t ask my name” zuchtte ze zachtjes. Fuck, ze moest nu echt snel bloed hebben, anders werd ze helemaal gek. Met de minuut voelde ze zichzelf zwakker worden. “But my name is Ivyanna Raven Meadow, but they call me Ivy. Call me whatever you want, I really don’t give a shit.” Nonchalant haalde ze haar schouders op, probeerde koel onder alles te blijven, maar haar lichaam stond van binnen behoorlijk in brand. “And no, I’m not gonna clean your bloody clothes, because I’m not gonna be your damn maid. No, this…” en ze verfrommelde het papiertje met bloedsporen wat ze nog in handen had “…this was just an emergency. Because I am too weak right now to get my own blood. When I drink blood, I can be young and beautiful for as long as I want. Until I get killed ofcourse. But witches can only die in one way.”

Voorzichtig stond ze op en liep ze op de jongen af, want ze had het idee dat hij het volgende wel interessant zou vinden. “Back in England, I seduced the men. And women sometimes, I couldn’t give a shit, to be honest. I seduced with my looks and charms or I cast a spell on them. Witches like me need young blood, the younger the better. Blood of childs is not okay though, because their body is not fully grown. Well, I’d seduce them and take them to my house. And back in my house, I’d fullfill my needs and then…” Ze stopte met lopen en glimlachte eventjes. “…then I’d kill them. I’d rip them open from head to toe and put their blood in small little bottles. I’d keep them safe and cold. I’d also rip their heart out and keep it as a trophy….but then I had to flee.” Ivy trok een pruillipje en draaide zich vervolgens om, hinkte naar de sofa en ging zitten. “You should know there are two kinds of witches. You have daywalkers – weaklings in my eyes. And you got nightcomers, just like me. We practice dark magic and sold our soul to a higher cause. If you are a smart man, which I think you are, you’d know who I sold my soul to.” Ze glimlachte duister, voelde het pentagram aan haar nek branden. Dat was altijd als ze het over haar krachten had, het voelde als een soort teken dat het altijd aan haar zou zitten. “In return for selling our soul, we would become immortal, being young and beautiful…forever. But for a price. To sell your soul and become a nightcomer witch, you should murder someone. But murder is against the laws of nature. The daywalker bitches put a spell on my kind. That spell required us drinking blood for our youth.”

Ze keek de jongen weer aan en haar ogen stonden duister. “Now you know everything” stelde ze vast “And if you’re not scared, which I hope you are not, we could help eachother. You give me blood and I give you…everything you want.” Haar blik gleed even naar zijn kruis en gleed toen weer terug naar zijn ogen. Ivy keek hem afwachtend aan.

_{And a lust for life keeps us alive

De heks leek er in ieder geval geen moeite mee te hebben om hem aan zijn trekken te voldoen. Wel leek ze er moeite mee te hebben dat ze het misschien nu moest doen. Kennelijk had ze het gesteld op haar uiterlijk. Logisch, aangezien ze er nu echt verschrikkelijk uit zag. Daarbij leek haar uiterlijk niet het enige te zijn wat achteruit leek te gaan. Kreunend liep de heks achter hem aan. Kennelijk kreeg ze steeds meer moeite met het behouden van haar motorische vaardigheden. Ondertussen ging Laxus ongegeneerd verder met het stellen van de vragen. Hij kon de tijd nog wel even rekken. Het was vast een kwestie van tijd voordat de heks het zou begeven.

“I didn’t tell my name, because you didn’t ask my name” zuchtte de heks zachtjes die haar zwakheid weerspiegelde. Laxus keek over zijn schouders naar haar. ”Correct,” Het kon hem weinig schelen of hij haar naam wist of niet. Zolang hij haar maar wist te vinden wanneer hij haar nodig had. Echter leek de heks erop te staan dat hij haar naam kreeg. “But my name is Ivyanna Raven Meadow, but they call me Ivy. Call me whatever you want, I really don’t give a shit.” stelde Ivy zichzelf voor, waarna ze haar schouders op hield. Laxus draaide zich nu volledig naar haar toe. ”Ol’ granny it is,” reageerde hij met een uitdagende grijns. Hij kon het niet helpen. Het was gewoon zo makkelijk en hij hield er nou eenmaal van om mensen uit te lokken.

“And no, I’m not gonna clean your bloody clothes, because I’m not gonna be your damn maid. No, this…” Een blik ging naar het papiertje waar ze eerder nog als een eekhoorn op had geknabbelt. “…this was just an emergency. Because I am too weak right now to get my own blood. When I drink blood, I can be young and beautiful for as long as I want. Until I get killed ofcourse. But witches can only die in one way.” vervolgde Ivy. Laxus grijnsde wat breder en sloeg zijn armen over elkaar. ”So if I drop a box full of bloody clothes in front of you now, nothing would happen?” ging hij na met de grijns op zijn gelaat. De verleiding was groot om zijn geheime voorraad tevoorschijn te halen en te zien hoe de heks totaal door het lint zou gaan. Oh wat zou hij dat graag willen zien.

De heks stapte op hem af. Laxus volgde haar met zijn ogen. “Back in England, I seduced the men. And women sometimes, I couldn’t give a shit, to be honest. I seduced with my looks and charms or I cast a spell on them. Witches like me need young blood, the younger the better. Blood of childs is not okay though, because their body is not fully grown. Well, I’d seduce them and take them to my house. And back in my house, I’d fullfill my needs and then…” begon Ivy. Oh god nee. Een droge blik verscheen in Laxus’ gouden ogen. Ze ging toch niet.. Maar ja hoor, daar ging ze al. Een ellenlang verhaal. “…then I’d kill them. I’d rip them open from head to toe and put their blood in small little bottles. I’d keep them safe and cold. I’d also rip their heart out and keep it as a trophy….but then I had to flee.” Laxus onderdrukte een gaap terwijl de heks hinkend naar de sofa liep. Pathetic.

“You should know there are two kinds of witches. You have daywalkers – weaklings in my eyes. And you got nightcomers, just like me. We practice dark magic and sold our soul to a higher cause. If you are a smart man, which I think you are, you’d know who I sold my soul to.” Natuurlijk wist Laxus waar ze het over had, maar hij had haar al lang een breed uitgevogeld toen ze wanhopig op zoek was naar bloed en ze had vrijgegeven dat ze een heks was. Hij had genoeg gelezen en onderzoek gedaan naar de meest bekende bovennatuurlijke wezens om te weten wat een heks was. ”You’re done?” vroeg Laxus met een diepe, verveelde, zucht. ”No you’re not,” mompelde hij terwijl de heks verder praatte. “In return for selling our soul, we would become immortal, being young and beautiful…forever. But for a price. To sell your soul and become a nightcomer witch, you should murder someone. But murder is against the laws of nature. The daywalker bitches put a spell on my kind. That spell required us drinking blood for our youth.”

Het verhaal leek nu echt voorbij te zijn. Laxus trok zijn blik af van een schilderij die aan de muur hing en liet zijn blik naar de heks gaan. “Now you know everything” eindigde de heks. Laxus slaakte een opgeluchte zucht. ”Oh so now you’re done! Thank god,” sprak Laxus opgelucht. “And if you’re not scared, which I hope you are not, we could help eachother. You give me blood and I give you…everything you want.” Laxus zag hoe haar blik naar zijn kruis ging. ”Well I could definitely use a blow job after that boring story,” merkte hij droogjes up. Hij schraapte zijn keel eens. ”Just so you know. You’re not the ‘scariest’ or the ‘strongest’ creature that I’ve walked across. So you can save your ghost story for a bonfire, capiche?” maakte Laxus duidelijk. Hij wenkte haar vervolgens opnieuw. ”Now stand up. I didn’t walk out of the kitchen to get into the livingroom. We’re going to my room,” sprak Laxus, waarna hij zijn handen in de zakken stopte van zijn broek en zijn weg vervolgde naar zijn kamer.}

De enige reden waarom Ivy hem dit vertelde, was omdat ze idiote vragen achteraf wilde afslaan. Ze had geen zin om domme vragen te beantwoorden. Hij vond haar verhaal saai. Ze haalde haar schouders op. Dat mocht hij best vinden, wat hij van haar vond kon haar eigenlijk een worst wezen, als hij haar maar bloed gaf. “Just so you know, you’re not the scariest or the strongest creature that I’ve walked across. So you can save your ghost story for a bonfire, capiche?” Ivy gooide eventjes haar hoofd in haar nek en lachte hardop. Geamuseerd keek ze hem aan, met een brede grijns. “You amuse me” zei ze zacht grinnikend. Hij wenkte haar. “Now stand up. I didn’t walk out of the kitchen to get into the livingroom. We’re going to my room.” Deze jongen dacht waarschijnlijk dat hij “in control” was. Dat was prima. “I never claimed that I was the “scariest” or the “strongest” creature you ever saw. You asked me a question and I answered, and I wanted to prevent myself for answering more questions, because you know…” Ze haalde haar schouders op. Ivy wilde niet laten merken dat ze zijn vragen dom vond. Zo dom was ze niet. Ze wist dondersgoed dat als ze hem zou beledigen, hij haar waarschijnlijk niet zou geven wat ze wilde.

Daarom luisterde Ivy naar hem. Ivy stond op en met alle kracht in haar lichaam liep ze rechtop naar hem toe. Haar dode, koele blik had weer plaats genomen in haar ogen. Geen emotie, geen gevoel. Alleen het koude omhulsel wat ze tegenwoordig een lichaam noemden. Ze ging vlak voor hem staan en sloeg haar armen over elkaar, wachtte geduldig af. “I’ll follow my leader, wherever he may go” zei ze droogjes, met een licht sarcastische ondertoon. Misschien had hij op z’n kamer wel een enorme bloed voorraad? Die gedachte maakte Ivy wel weer een beetje blij.

_{And a lust for life keeps us alive

De heks moest lachen na zijn woorden. Laxus negeerde het en richtte zich op de hal waar hij naar toe wou lopen. Hij kon haar attitude niet uit staan. Als ze nog lang zo doorging, zou hij de o zo heerlijke deal afwijzen door haar gedrag. Hij was hier de leider en als ze hem niet zo zou behandelen, mocht ze zelf haar vieze werk doen. Voor zijn deel van de deal kon hij net zo goed zijn rechterhand gebruiken en anderzijds kon hij wel een andere Peculiar voor zijn wagen spannen. Met zijn flirt skills was dat niet zo moeilijk.

“I never claimed that I was the “scariest” or the “strongest” creature you ever saw. You asked me a question and I answered, and I wanted to prevent myself for answering more questions, because you know…” sprak de heks. Ze maakte haar woorden niet af. Laxus keek om. Ze hield enkel haar schouders op. ”Because you thought I was stupid. Well that is dumb mistake. Underestimate your enemies and you will be a dead witch soon,” merkte Laxus droogjes op en richtte zijn blik weer op de route die hij zou lopen naar zijn kamer. De heks verscheen voor hem. Een emotieloze blik lag in haar ogen. Een blik die Laxus liet denken aan Simon. Echter waren zijn ogen wit geweest van de vele krachten die in hem zat. Laxus keek de heks zwijgend aan. Ze sloeg haar armen over elkaar. “I’ll follow my leader, wherever he may go” sprak ze droogjes met een sarcastische ondertoon die hem zeker niet ontging. Laxus grijnsde wat breder. Hij legde een hand op haar hoofd. ”Good girl! If you keep that up, you might get a treat!” sprak Laxus enthousiast en liet zijn vingers kort door haar haren heen gaan.

Vervolgens liet hij haar los, voordat hij één of andere vloek over zich heen kreeg. Niet dat hij er vanuit ging dat ze hem veel kon maken. Ze leek erg zwak. Toch zou Laxus lief tegen haar zijn. Als ze haar attitude enigszins zou verminderen, zouden de twee best vrienden kunnen zijn. Hij liep de hal in, waarna hij de trap op liep. Hij hield zijn tred wat trager dan normaal zodat Ivy hem beter kon volgen. Eenmaal boven sloeg Laxus de hal in waar zijn kamer zich bevond. Hier en daar was nog een bloedvlek te vinden in de hal. Kennelijk was hij niet grondig genoeg geweest met zijn schoonmaak. Hem een zorg. Hij kwam voor zijn kamer tot een halt en opende de deur. ”Lady’s first,” wenkte hij Ivy naar binnen. Het tweede bed in de kamer was zoals al een hele tijd leeg. Connor was na Laxus’ moordpoging nog steeds weg. Laxus benieuwde het hoe Ivy ging reageren op de doos vol kleren met bloed besmeurd.}

“Because you thought I was stupid. Well, that is a dumb mistake. Underestimate your enemies and you will be a dead witch soon.” Ivy haalde haar schouders op. “I never said I thought you were stupid, that are your own words, but hey, who fits the shoe.” Een plagerig glimlachje gleed over het gezicht van Ivy. “I don’t see you as an enemy, I mean, why would I give my enemy a blowjob?” Hij had naar haar gewenkt, hij dacht dat hij “in control” was. En dat was voor Ivy op dit moment eventjes prima. Hij mocht best denken dat hij de baas was, dat hij de leider was. Ivy wist wel wie dat was. Newsflash: it wasn’t him. Daarom was ze braaf opgestaan en naar hem toegelopen. Toch kon ze het niet laten een sarcastische opmerking naar hem te maken. De jongen legde een hand op haar hoofd. “Good girl! If you keep that up, you might get a treat.” Een klein glimlachje ontstond op haar gezicht en ze trok eventjes plagend haar wenkbrauwen op. “A treat? Seriously? And what kind of treat would that be? I count many things as a treat.” Nogmaals knipoogde en ze glimlachte nog een keer.

Braaf, zoals ze beloofd had, liep Ivy achter hem aan. Het koste haar heel veel kracht, maar nu wist ze dat ze waarschijnlijk bloed zou krijgen en dat gaf haar meer kracht. Het was alsof ze in een soort sugar rush zat. Ze kon weer rechtop lopen en het gorgelen tijdens het adem halen was weer een beetje weg. Op de weg kwamen ze niemand tegen en dat was maar goed ook, want ze wilde niet aan iedereen laten zien hoe ze er nu uit zag. Besef van tijd had ze niet meer, het enige wat telde was het bloed dat hij waarschijnlijk op zijn kamer zou bewaren. Na een tijdje lopen bleef hij echter bij een deur staan. De jongen opende een deur. “Ladies first.” Oprecht glimlachte Ivy dit keer naar hem. “Yes, we love a gentleman, thank you” zei ze met een grijns en ze liep de kamer binnen.

Haar ogen moesten eventjes wennen aan de nieuwe omgeving, maar zodra ze gewend was, kwam de geur van bloed haar neus binnen dringen. Ze zag een doos met bloed besmeurde kleding liggen en eventjes draaide ze zich om. “My first reaction was to jump into that box and starting eating your clothes, but then I remembered I said I wasn’t going to be your maid.” Met een duistere blik keek ze naar de doos en liep ze naar het onbeslapen bed. Gracieus draaide ze zich om, nam ze plaats en sloeg ze haar benen over elkaar. Zodra ze was gaan zitten, voelde ze pas weer hoe moe en zwak ze was. Hopelijk verwachtte hij nu niet een hele striptease show, want dat ging echt niet lukken. “What now, stranger? You haven’t even told me your name yet.”

_{And a lust for life keeps us alive

Ivy straalde een attitude uit die Laxus moeilijk kon hebben. Ze was vast ‘super’ sterk als ze genoeg bloed had gehad, maar op het moment leek ze te zwak te zijn om ook maar iets te doen wat Laxus zou tegenhouden. Ze moest op haar tellen letten en dat leek zij zelf niet door te hebben. Ze zei hem dat ze hem niet zag als een vijand. Dat was fout nummer één. Je moest Laxus zeker wel als een vijand zien. Tenminste, als je een beetje slim was. Laxus voelde zich gevleid dat Ivy kennelijk dacht dat ze op het punt stonden om vrienden te worden, maar Laxus zag daar nog geen reden voor. Hij negeerde de woorden. Ivy leek de touwen in zijn handen niet te erkennen. Dacht ze serieus nog dat ze macht had in deze situatie? Desondanks alles, besloot Laxus haar naar zijn kamer te brengen. Het was een goede manier om van zijn vieze kleding af te komen. Als Ivy al zo reageerde op een stukje papier in een vuilnisbak, waarom zou ze dan niet zo reageren op een doos vol bebloede kleding?

Een oprechte glimlach verscheen rond Ivy’s lippen zodra Laxus haar binnen bonjourde. “Yes, we love a gentleman, thank you” zei ze met een grijns, waarna ze de kamer binnen liep. ”Well don’t expect too much of it,” mompelde Laxus droog. Hij kon best een heer zijn, maar dan moest hij wel een goed motief hebben. Nu zag hij die nog niet. Laxus liep achter haar de kamer in en sloot de deur achter hem. Zijn blik ging naar de heks die de doos had opgemerkt. Enkel een blik werd het gegund, waarna ze zich op hem richtte. “My first reaction was to jump into that box and starting eating your clothes, but then I remembered I said I wasn’t going to be your maid.” maakte ze duidelijk. Laxus haalde zijn schouders op. ”Well that’s the only blood I have at the moment. So if you don’t want it, then I’ll just burn them like I usually do,” sprak Laxus nonchalant en haalde een aansteker tevoorschijn uit zijn zak.

Hij nam plaats op zijn eigen bed en haalde de doos onder zijn bed vandaan. “What now, stranger? You haven’t even told me your name yet.” hoorde hij Ivy zeggen terwijl hij het eerste kledingstuk tevoorschijn haalde. Het was het shirt dat hij gisteren nog aan had gehad. Het witte shirt was gescheurd en zat onder het blik. ”Sue me,” mompelde hij licht verveeld. Hij stak het shirt aan en keek voor een moment naar de vlammen die het shirt in een vlot tempo op aten. De geur van bloed stak op. Een geur waar hij zelf erg van hield. Dit was zijn wierook. Zijn blik ging voor een moment naar de heks. ”Laxus Dreyar,” stelde hij zichzelf voor. Het vuur neigde zijn vingers te bereiken. In een handige polsdraai stak hij met het laatste stukje stof het volgende shirt aan, waarna het laatste stukje stof verschroeide en hij met het volgende shirt in zijn hand zat.}

De jongen gaf haar gemengde signalen. Het ene moment voelde ze alsof ze wat losser met hem kon zijn, het andere moment was hij weer een ijskoude kikker. Het gaf Ivy moeite om te bepalen wat ze bij hem kon maken en wat niet, hoe dat ze zich moest opstellen tegenover hem. Ivy probeerde hem nu nog enigszins te behagen, maar het zou niet lang meer duren, voordat ze geïrriteerd zou raken en ze niet meer zo meegaand was. Ondanks dat ze misschien nu wel erg zwak was, dat zou niet lang meer duren. Ivy stapte de kamer van de jongen binnen en had hem gecomplimenteerd op zijn gentelmanschap. “Well don’t expect too much of it.” Ivy rolde met haar ogen. “Okay, if you say so, sweetie” mompelde ze en ze had de kamer rond gekeken. De doos met bebloede kleding was niet moeilijk te ontdekken, zeker niet omdat het reukzintuig voor bloed bij haar sterk was ontwikkelt in de dagen dat naar bloed op zoek was geweest. Toch was ze niet meteen in de doos gedoken. “Well, that’s the only blood I have at the moment. So if you don’t want it, then I’ll just burn them like I usually do.”

De jongen was naast haar komen zitten en pakte een aansteker, terwijl hij met het vuur speelde langs het t-shirt. De geur van bloed die van het t-shirt afkwam maakte haar helemaal gestuurd. Ivy wist dat hij dit expres deed. Motherfucker. Was deze jongen, Laxus, haar aan het uittesten? Met alle kracht die ze had concentreerde ze zich op het vuur. Vuur en een heks waren elkaars beste vrienden, maar ook elkaars vijanden. Vuur was het enige wat Ivy kon doden, wel in de vorm van een brandstapel want haar aansteken was niet genoeg, maar vuur was ook het eerste waar je mee leerde spelen als een heks. Na een paar seconden doofde het vuur van het t-shirt, en zag het eruit alsof er niks mee was gebeurd. Ivy sloeg haar ogen even dicht, voelde dat ze licht in haar hoofd werd, door het gebruik van haar magie. “You are fucking lying, because your entire body is full of blood. But I guess that’s not what you want, right?” gromde ze zwaar geïrriteerd. Toen kwam ze wat overeind en trok het t-shirt uit de handen van de jongen, terwijl ze het t-shirt dezelfde behandeling begon te geven als de papiertjes in de keuken net. Dit bloed smaakte verser en lekkerder. Een kreun van genot kwam over haar lippen, terwijl ze voelde hoe het bloed haar lichaam binnentrad. Het was meer dan dat ze net op had.

En dat dit bloed meer en beter was, was te merken aan Ivy. Haar doffe haren werden weer glanzend en weer vol met leven. Er begon rook van Ivy’s gezicht af te komen, waarin de rimpels weer terug haar lichaam inschoten en haar gezicht weer jong en strak werd. Nadat ze dit t-shirt had uitgeplozen, gooide ze het shirt weg de kamer in en trok ze een ander shirt tevoorschijn. Door de hoeveelheid bloed die ze nu binnenkreeg, begon ze er steeds beter en beter uit te zien. Ivy vroeg zich van binnen af voor hoe lang, want het was bij lange na niet genoeg met wat ze normaal dronk. Maar voor nu was dit gevoel zo satisfying en kon ze niet meer dan genieten hiervan. Met een glimlach likte ze het bloed af, ging ze over de rauwe stof van het t-shirt. Eigenlijk vergat ze totaal dat Laxus naast haar zat. Nadat ze haar tweede shirt had afgelikt, was ze aan haar derde begonnen en nadat ze dat had gedaan was ze voor eventjes klaar. Voor nu had ze genoeg kracht in haar lichaam. En het was alsof ze een heuse gedaanteverwisseling was ondergaan. Met een glimlach gooide ze het laatste shirt de kamer in en veegde ze haar mond af, dat onder de droge bloedresten zat. Haar huid was weer mooi bleek, in plaats van grauw. Haar haren weer springlevend. De rimpels waren van haar huid verdwenen. Het gorgelen van haar ademhaling was weg. Zelfs haar kledingstijl was veranderd van haar pyjama naar een outfit wat ze wat liever droeg. Toch haalde ze nog wel snel adem, ze had de shirts afgepoeierd in een tempo alsof ze de marathon van New York aan het lopen was.

Ivy stond op van het bed en liep wat verder de kamer in. Ze vond een object waarin ze haar reflectie kon zien en liet haar vingers over de huid van haar gezicht glijden. “That’s better” zuchtte ze opgelucht. Ivy draaide zich naar Laxus toe. “Tada” mompelde ze zachtjes, alsof ze zojuist een of andere vage goocheltruc had uitgehaald.

_{And a lust for life keeps us alive

Laxus daagde haar uit. Natuurlijk deed hij dat. Waarom niet? De heks was op het moment zwak en Laxus kon het niet laten om dat te benadrukken. Hij wou dat ze toe gaf. Dat ze bezweek, maar enkel de geur leek het niet te doen. Laxus zei naar de waarheid dat hij geen ander bloed had. Als deze deal door zou gaan, dan zou hij wel wat vers bloed voor haar kunnen scoren en het in handige starbucks beker doen, maar voor nu zou ze het toch echt moeten doen met de kleding. Laxus wachtte niet lang op het moment dat Ivy van gedachten zou veranderen. Hij stak het eerste kledingstuk aan en voordat deze helemaal was opgebrand, stak hij het tweede kledingstuk aan. Via zijn ooghoek zag hij hoe Ivy erop reageerde, maar hij zweeg.

Totdat plots het vuur werd gedoofd. Zijn blik ging naar de heks. Zij had haar ogen voor een moment gesloten. “You are fucking lying, because your entire body is full of blood. But I guess that’s not what you want, right?” gromde de heks geïrriteerd, waarna het kledingstuk uit zijn handen werd getrokken. ”Well I do like some kinky shit now and then,” reageerde hij droog terwijl hij toekeek hoe Ivy tekeer ging. Ook het kledingstuk kreeg een flinke beurt. Laxus keek toe terwijl ze bezig was. Hij zag hoe het bloed haar goed deed. Het welbekende proces dat hij al eerder had meegemaakt begon plaats te vinden. Rook kwam tevoorschijn terwijl Ivy haar oudere trekjes begon te verliezen. De oude, ziek, uitziende dame verdween onder een beeldschone dame waar Laxus zeker we een blowjob van zou willen hebben. Wellicht was deze deal nog niet zo slecht als hij had gedacht.

Een tweede shirt en ook een derde shirt werd grondig gereinigd. Ze leek zich niet meer bewust te zijn van haar omgeving. Laxus liet zijn hoofd op zijn handpalm steunen en keek met een scheve grijns toe. Na het derde shirt leek mevrouw tevreden te zijn en stond se op. Ze bekeek zichzelf. “That’s better” zuchtte ze opgelucht. Vervolgens draaide ze zich naar Laxus toe. “Tada” mompelde ze zachtjes. Laxus ging wat rechter zitten en grinnikte lichtjes. ”That’s better indeed. How did I even dare to make you suffer that long without this beautiful youth body,” bestrafte Laxus zichzelf met een grijns en liet zijn blik over haar heen gaan. Nee het zicht stond hem zeker niet tegen. Zijn kijkers zochten uiteindelijk de hare. Hij spreidde zijn benen wat. ”And now I would like to see if you would be as loyal to come back on your part of the deal,” sprak Laxus met een lichte grijns.}

Bloed, her lover, her best friend, her soulmate. Toen Ivy haar vingers over haar huid liet glijden, kon ze er niks aan doen, maar ze moest glimlachen. Het voelde zo goed om haar eigen huid weer te voelen. En toen ze zich had omgedraaid, hoorde ze dat Zeal haar ook goedkeurde. “That’s better indeed. How did I even dare to make you suffer that long without this beautiful youth body?” Ivy glimlachte ditmaal weer oprecht. Ze hield wel van complimentjes krijgen, ondanks dat ze een demonisch wezen was, zat er toch nog wel wat vrouw in haar en vond elke vrouw het niet leuk om te horen dat ze “beautiful” was? Ivy vond het in ieder geval heerlijk, zeker toen ze zijn goedkeurende blik over haar lichaam zag glijden. “Well, sometimes you have to go through bricks and stones, to actually find the diamonds right?” zei ze nonchalant en haalde haar schouders op. Ze had het hem vergeven, voor nu. Als hij nog een keer zo’n trucje zou uithalen, zou ze wat minder relaxed zijn. Maar voor nu was het oké.

“And now I would like to see if you would be as loyal to come back on your part of the deal” had hij gezegd en ze zag dat Zeal zijn benen wat uit elkaar had geschoven. Ivy glimlachte. Het interesseerde haar vrij weinig. Ivy hechtte weinig emotionele waarde aan seksuele handelingen en seks in het algemeen, dus dat ze dit moest doen in ruil voor bloed, vond ze prima. Ook zij had haar trekken en die werden op deze manier ook wel beantwoord. “What would make you think that I’m not that loyal?” zei ze met een grijns, terwijl ze naar hem knipoogde. “Wait a second, let me change my outfit for a more fitting one…” Ze trok haar t-shirt over haar hoofd heen en trok haar broek naar beneden, stapte eruit. Het verwijderen van haar kleding onthulde een mooie, strakke, zwarte, doorzichtige, kanten bh en in dezelfde stof had ze ook een string. De hoge hakken, die ze aan had gehad door het veranderen van haar kleding nadat ze het bloed had gedronken, hield ze aan. “That’s better” zei ze en gooide haar haren een beetje los. Heupwiegend kwam ze op Zeal afgelopen en ging op haar knieën tussen zijn benen inzitten.

Maar in plaats van om meteen aan te vallen, bracht ze eerst haar lippen naar zijn wang. “First of all, I would like to thank you for my blood” fluisterde ze zachtjes terwijl ze zachtjes haar lippen tegen zijn wang drukte. Haar handen gleden al over zijn bovenbenen, richting zijn kruis en ze liet haar handen er over heen gaan. Haar lippen verplaatste ze naar zijn nek, waar ze hem kuste. Af en toe liet ze haar tanden eventjes in zijn huid zetten, heel zachtjes en plagend. Ondertussen waren haar handen bezig met zijn riem open te maken, zijn knoop open te maken en zijn rits naar beneden te trekken. Aan de handelingen die Ivy liet zien, was het duidelijk te zien dat dit niet de eerste keer was dat ze dit deed. Haar hand trok zijn onderbroek iets omlaag, en ze nam zijn geslachtsdeel in haar hand. Als een ware professional begon ze hem te bevredigen, liet haar hand in het begin wat langzamer op en neer gaan, zodat ze een beetje aan elkaars lichaam konden wennen. Maar zodra Ivy wat meer grip had, begon ze wat sneller te gaan.

Na een paar minuten trok Ivy haar hoofd weg uit zijn nek, en glimlachte naar Zeal. Tijd om haar schuld in te lossen. En dat vond ze helemaal niet zo heel erg. Ze bracht haar hoofd naar zijn kruis, nam zijn geslachtsdeel in haar mond en begon er eerst zachtjes aan te zuigen, maar naar mate ze wat meer aan de lengte gewend was, ging ze telkens een stukje harder.

» [TW]Blood Lust
» It's alive
» Fever of being alive
» Life on the nickel
» All my life I've been good, but now.