A world of stories

Onderwerp: Re: A world of stories do mei 14, 2020 8:51 pm

_{Het meisje had bevestigend geknikt, waarna ze uitlegde dat ze zelfs ziek kon worden van haar bijzonderheid. Zijn ogen leken zich kort te verwijden waardoor het meisje een tikkeltje onhandig op haar lip beet, hij maakte zich toch niet veel zorgen? ’Dat is verschrikkelijk,’ verklaarde Victor uiteindelijk voordat hij naar de meer positieve kanten van haar bijzonderheid vroeg. Er waren in haar ogen meer negatieve kanten want de meeste onderdelen ervan waren zeer vermoeiend. Hij deed zijn best om de sfeer wat op te beuren, maar werken deed het nog niet. Immers dwaalde Sayuri al snel af naar de meer negatieve kanten waar ze ook behoorlijk veel last van kon hebben. Zijn blik ging naar haar woorden, haar uitleg naar zijn eigen handen. Deze waren in een zwarte stof gekleed en ergens deed het haar denken aan de handschoenen die Sho ook altijd droeg. ’Dat snap ik.’ Hij hield zijn handen voor zich uit. ’Ik heb soms ook moeilijkheden met mijn bijzonderheid. Daar zijn de handschoenen voor.’ Het meisje knikte langzaam terwijl ze nieuwsgierig zijn handschoenen bekeek. ’Mijn zusje Sho draagt ook handschoenen, ik wordt er zelf wat onrustiger van.’ Legde het meisje langzaam uit terwijl haar donkere blik duidelijk wat opvrolijkte nu ze het onderwerp wat verder achter zich leek te laten. ’Het enige dat wel positief is dat ik mijn tante Rubi heb kunnen helpen doordat ik mijn bijzonderheid kon gebruiken om haar te laten redden. Het was alleen vermoeiend.’ Een lieve glimlach verscheen op haar gezicht toen ze het over haar familie had. ’Victor? Gebruik je je bijzonderheid dan nooit, en voelt het niet apart om.. altijd handschoenen te dragen?’ Het meisje klonk nog steeds sympathiek, maar ook zeer zeker nieuwsgierig naar hoe zijn ervaring was. Ze wilde leren, en dat was duidelijk. Voorzichtig, twijfelend maar toch vastbesloten reikte ze haar hand uit naar die van hem en raakte ze voorzichtig het leer aan. Ze deed haar best om niet in zijn persoonlijke ruimte te komen, immers had ze daar het respect wel voor. Haar handen waren zacht en warm terwijl ze het materiaal bekeek, het was duidelijk dat hij met handschoenen haar ook aan kon raken, er was dan geen huid op huid contact en dan kreeg ze ook minder door.}

Onderwerp: Re: A world of stories wo mei 27, 2020 4:48 pm

Het was verschrikkelijk om te horen hoe moeilijk ze het had door haar bijzonderheid; dat ze niemand kon aanraken en niemand haar kon troosten. Hij keek naar zijn in handschoenen geklede handen en zei dat hij het soms ook moeilijk had met zijn bijzonderheid. Nieuwsgierig bekeek het meisje de zwarte stof. ‘Mijn zusje Sho draagt ook handschoenen, ik word er zelf wat onrustiger van,’ vertelde ze. Victor knikte, hij begreep wel dat niet iedereen ervan hield heel de tijd handschoenen te dragen; om eerlijk te zijn hield hij er zelf ook niet erg van. ‘Het enige dat wel positief is dat ik mijn tante Rubi heb kunnen helpen doordat ik mijn bijzonderheid kon gebruiken om haar te laten redden. Het was alleen vermoeiend.’ Een glimlach verscheen op haar gezicht, maar Victor kon niet anders dan kort te fronsen. Wat was er gebeurd dat ze haar had moeten redden? “Goed dat je haar hebt kunnen helpen,” was echter het enige dat hij met een kleine glimlach zei. ‘Victor? Gebruik je je bijzonderheid dan nooit, en voelt het niet apart om... altijd handschoenen te dragen?’ Victor keek toe hij ze traag haar hand uitstrekte tot ze het leer aanraakte. Het maakte hem een beetje nerveus, maar hij probeerde dat zo goed mogelijk te verbergen. Met de handschoenen was er geen kans dat er iets mis zou gaan, dus er was geen enkele reden om nerveus te zijn. “Ik heb mijn bijzonderheid vroeger veel gebruikt. Het is pas sinds een jaar dat ik het weer lastig heb met de controle.” Hij ging niet dieper in op waarom dat zo was, maar focuste in de plaats daarvan op het tweede deel van de vraag. “Het is inderdaad nogal… raar. Maar ik draag ze ook nog maar sinds ik in deze lus ben; wat nog niet zo heel lang is. Dus misschien moet ik er nog aan gewend raken. Al weet ik niet of het ooit helemaal gaat wennen.” Hij hoopte dat hij ze ooit niet meer zou moeten dragen; dat hij de controle terug zou kunnen vinden. Maar voor nu was zijn enige mogelijkheid de handschoenen te dragen. Hij wou niet riskeren dat er iemand gewond zou raken omdat hij zijn krachten wou trainen of geen voorzorgsmaatregelen had getroffen.

» Hello world. [TS]
» Our world would be just like it was before
» A world of sand.
» World in pencil
» A frozen world.