Feels like heaven.

Hazel had verwacht dat ze zich ongemakkelijk ging voelen, aangezien ze op het vlak van intimiteit al iets vervelends had meegemaakt, maar ze voelde niks. Het was een ontspannen gesprek met een vriendin en ze wist dat het anders had gelegen als ze dit met een jongen had besproken, maar Chloé kreeg het voor elkaar om haar aan het lachen te brengen met haar opmerking. Zou Chloé net als Hazel groot praten en al niet veel hebben meegemaakt of had ze wel al het één en ander meegemaakt op dat vlak? Hazel kon het niet goed peilen. Ze wilde er ook niet achter vragen omdat ze bang was dat Chloé dan misschien naar haar ging vragen en dat ze dicht ging klappen. Ze wilde wat er thuis was gebeurd in een zo’n ver mogelijk hoekje wegduwen en dat ging moeilijk als ze erover moest praten. Ze werd uit haar gedachten gehaald toen Chloé begon voor te lezen wat er in het schriftje stond en moest lachen. “Wat jammer dat ze hier niet is en dat we haar geen advies kunnen geven,” zei ze op een toon dat aantoonde dat ze het helemaal niet zo jammer vond. Waarschijnlijk zou het meisje hysterisch worden omdat Hazel en Chloé in haar kamer stonden, maar Hazel vroeg zich af waarom sommigen hun kamer niet gewoon afsloten. Dan kwam er ook niemand binnen, toch? Hazel pakte het boekje van Chloé over en zette een gemeen gezicht op. ”Vandaag heb ik mijn nieuwe speeltje uitgeprobeerd. Het voelde erg onwennig, maar na verloop van tijd…” Een grijns brak door op Hazel’s gezicht. “Grapje, dat heeft ze niet geschreven,” verduidelijkte ze. Ze las snel de regels door die Chloé niet verder wilde lezen en grinnikte. “Laten we het er maar op houden dat deze chick voortaan beter maandverband gebruikt,” zei ze lachend terwijl ze het schriftje terug legde op de juiste plaats. “Ik vraag me eerlijk gezegd af hoe oud dat ze is. Het lijkt me hier niet echt dat je een moederfiguur kunt vinden als je net met je vrouwenproblemen begint en om het aan Miss Bluebonnet te vragen…” Hazel trok kort een wenkbrauw op. Nee, dat zou ze zelf ook niet gedaan hebben. 

Hazel gaf een knikje. “Dat lijkt mij ook wel, ja,” sprak ze, al zou ze zelf nooit naar iemand zijn gegaan die ze meer als een leidinggevende zag dan iemand die ze er echt over aan kon spreken. Gelukkig waren bij haar die dingen allemaal al begonnen toen ze nog buiten de lus woonde. Het was elke maand een hel, maar ach. Het was een deel van het vrouw-zijn en Hazel had het al wel geaccepteerd. Haze keek toe hoe Chloé het fotolijstje op wilde pakken en sloeg haar hand voor haar mond toen de blondine het fotolijstje per ongeluk op de grond liet vallen, wat een hels kabaal maakte. Het hielp ook niet bepaald dat Hazel een lachstuip op voelde komen, maar het was inderdaad een probleem dat de voetstappen in hun richting leken te komen. Hazel kon aan het ritme van de stappen horen dat het om meer dan één persoon ging en begon te proesten achter haar hand. “Kom!” zei ze snel. En omdat ze niet wist wat ze anders kon doen, trok ze Chloé naar beneden, naar de grond, daarbij er zorgvuldig voor zorgend dat ze beiden geen contact maakten met het glas. Ze gaf een teken dat ze onder het bed moesten kruipen en dat was een goed ding geweest, want opeens ging de deur open, gevolgd door smakkende geluiden. Hazel duwde haar hand tegen haar mond en keek opzij naar Chloé, moeite doende om niet in lachen uit te barsten. Dit hebben wij echt weer mimede ze met haar lippen naar Chloé. De personen die de kamer in kwamen hadden het gebroken fotolijstje niet opgemerkt of wilden het niet opmerken; het bed boven hun kraakte toen er gewicht op kwam en de smakkende geluiden gingen door. Hazel drukte haar voorhoofd hard tegen de vloer om te voorkomen dat ze begon te lachen en durfde Chloé niet aan te kijken. Hoe kwamen ze hiér nu weer uit?

Hazel stak haar vuist in haar mond en beet hard op haar knokkels om te voorkomen dat ze hard begon te lachen. Het hielp ook niet echt dat Chloe’s lichaam naast haar al aan het schudden was van het lachen. En het hielp helemaal niet dat het matras steeds indeukte en dat het Chloe’s hoofd raakte of die van Hazel. Dat de twee op het bed nog niet doorhadden dat er iemand onder het bed lag, verbaasde Hazel eigenlijk wel. Ze draaide haar hoofd naar opzij toen ze Chloé iets naar haar toe zag steken en onderdrukte haar lach toen ze het bericht zag en dan vooral omwille van de emoticons. Ze hoorde hoe het meisje boven hun begon te kreunen en stak haastig haar duimen op. Ik ga wel eerst mimede ze naar de blondine, waarna ze al vooruit begon te kruipen. Ze keek voorzichtig naar boven en zag dat het meisje haar hoofd van de deur weg had gedraaid, haar gezicht in haar kussen drukkend en haar handen stevig om de randen van haar hoofdkussen klemmend terwijl de jongen haar aan het zoenen was. Hij had zijn ogen gesloten, dus Hazel zag haar kans mooi en begon vooruit te tijgeren. Ze keek nog eens naar het bed en wenkte toen Chloé ten teken dat ze mocht komen. Ze onderdrukte haar lach terwijl ze voort tijgerde en klemde haar kaken nog harder op elkaar toen ze hard gekreun achter zich hoorde. Ze bereikte de deur als eerste en wilde net over haar schouder kijken toen ze voor zich de kamer van een bekende zag. Even was ze Chloé, het gedoe achter haar en de reden waarom ze moest lachen vergeten en liep ze als gehypnotiseerd naar voren. Ze opende de kamer en zijn bekende geur overviel haar toen ze haar hoofd naar binnen stak. Ze deed aarzelend een paar stappen naar binnen, maar toen overviel een wrang gevoel haar en deed ze een paar stappen naar achteren. Nee. Dit was niet juist. En dus draaide ze haar hoofd en lichaam weer naar de uitgang van de deur, maar niet voordat ze een laatste keer over haar schouder had gekeken. Haar hart schoot half in haar keel toen ze zag dat er vrouwenkleren op het bed tegenover hem lag. Zijn vriendin? Ze schudde haar hoofd. Ze had er niks mee te maken. En dus verliet ze snel de kamer, in haar haast per ongeluk haar armband achterlatend, die van haar pols schoof en op de grond van zijn kamer viel. Ze sloot de deur achter zich en richtte zich weer naar Chloé. Zou die het inmiddels al gered hebben om de kamer veilig te verlaten?

Hazel wilde Chloé net op haar schouder tikken om te laten weten dat ze er was, maar toen draaide Chloé zich opeens naar haar toe en giechelde Hazel zachtjes omdat het meisje zich rot leek te schrikken door haar plotselinge aanwezigheid. Ze probeerde haar lachen echter te onderdrukken omdat ze wist dat het koppeltje achter de deur dan misschien zouden komen kijken en dat was wel het laatste wat ze wilde. Ze had niet gezien wat ze nog aan het doen waren, maar veel goeds kon het niet zijn. “Nee joh, dat zou ik echt nooit doen,” zei ze met een frons tegen het meisje, al kon ze ergens wel begrijpen dat Chloé dat dacht nadat Hazel opeens verdwenen leek te zijn. Ze vertelde echter niet dat ze in Kelvin’s kamer had gekeken en glimlachte vriendelijk. “Ik stond de hele tijd al achter je, maar je had me echt niet in de gaten. Het moet de adrenaline zijn die je even verwarde,” loog ze met een glimlach tegen het meisje. Ze vond het niet leuk om tegen haar nieuwe vriendin te liegen, maar ze wilde niet praten over Kelvin’s kamer uit angst dat ze misschien een kijkje wilde nemen en Hazel die drang niet zou kunnen weerstaan. “Het moet ons ook echt weer overkomen. Ik snap nog altijd niet dat we er zo vanaf zijn gekomen,” zei Hazel met een lachje. Ze liet haar blik door de gang glijden. Er lag nog een mogelijkheid aan kamers voor hun om te onderzoeken, maar misschien durfde Chloé niet meer na wat ze net hadden meegemaakt. “Wil je al stoppen of wil je nog even verder kijken?” vroeg Hazel met een grijns aan de blondine.