I stare at the girl in the mirror, she talks to me too

Matthew had met zijn ogen gerold toen Shay had aangegeven dat de jongen die haar vriendje zou worden echt van een betonnen muur moest zijn gemaakt om haar aan te kunnen, al was hij er wel vrij zeker van dat ze een verlegen jongen gewoon zou overreden en met een gebroken hart achter zich zou laten. Intentioneel of niet intentioneel. Hij ging verder met het verzorgen van haar blauwe plekken en keek met een frons naar haar toen ze op een harde toon tegen hem sprak. Hij gaf enkel een knikje en zei niks, wat er blijkbaar voor zorgde dat ze zich van haar kwetsbare kant aan hem durfde te laten zien. Matthew boog zich ietsje over haar heen en ging met zijn vinger langs haar wang zodat hij de traan weg kon vegen. Zijn kaken klemde hij weer op elkaar en woede kwam weer bij hem opzetten als hij dacht aan wat die klootzak allemaal met haar gedaan had, maar hij wist dat het geen goed idee was om die woede op haar te projecteren. Zeker niet nu zo zich zo kwetsbaar op durfde te stellen. “Je hoeft je niet te schamen,” zei hij uiteindelijk. “Als één iemand zich moet schamen voor wat er is gebeurd, dan is het die klootzak wel.” Zijn pupillen verwijdden zich licht toen Shay haar hand over het zijne liet glijden en de aanraking veroorzaakte een tintelend, aangenaam gevoel dat door zijn lichaam trok. “Natuurlijk,” zei hij op een zachte, bemoedigende toon tegen haar. En hij ging verder met het verzorgen van haar blauwe plekken en pas toen hij zag dat ze ingeslapen was, stopte hij ermee. Hij legde de handdoek met ijs op haar bureau en ging toen voorzichtig langs haar liggen, waarna hij zijn hoofd op zijn hand liet rusten en op haar neerkeek. Zijn lichaam legde hij dicht langs haar, maar zijn handen hield hij netjes bij zich zodat ze kon zien dat ze hem kon vertrouwen. De rest van de nacht ging aan hem voorbij terwijl hij over van alles nadacht en zonder in slaap te vallen wist hij haar een grijns toe te werpen toen hij de ochtend erna meende haar ogen lichtjes te zien bewegen. “Gaat het?” vroeg hij zachtjes aan haar.  

Shay was ergens in de loop van de nacht dichter tegen hem aan gaan liggen, iets waar Matthew niet echt bezwaar tegen had. Net zoals zij hem was beginnen te vertrouwen, deed hij dat ook bij haar en liet hij gewoon toe dat ze een soort van steun bij hem zocht. Een vreemd gevoel nestelde zich in zijn onderbuik toen Shay haar bruine kijkers op hem richtte. Hij merkte op hoe dicht ze bij elkaar lagen, maar geen van beiden deed de moeite om voor meer ruimte te zorgen. En eigenlijk ging dat langs Matthew’s kant ook helemaal niet: als hij nog wat meer naar achteren bewoog, dan zou hij binnen de kortste keren naast het bed liggen. Als iemand op moest schuiven, dan zou het Shay moeten zijn en zij bleef gewoon liggen waar ze was. Matthew deed dus ook geen moeite om op te schuiven en luisterde in plaats daarvan naar wat ze zei. Hij gaf een knikje toen ze antwoordde hoe het met haar ging. “Ga je het zo redden of moet ik nog wat ijs op je blauwe plekken doen?” vroeg hij aan haar. Het ijs zou tegen nu wel gesmolten zijn, maar het zou zijn koude effect nog steeds behouden en misschien zouden een paar ijskoude druppeltjes ook niet zo erg zijn. “Of een warme douche, misschien doet dat ook al wel wonderen. Ik wil je gerust in die douchecabine helpen als je daar nood aan hebt.” Hij zei het op een nonchalante toon, maar hij merkte dat hij wel meende wat hij zei. Niet om de pervert uit te hangen en zodat hij haar naakt kon zien – al was dat, toegegeven, ook niet echt een straf – maar omdat hij er echt voor haar wilde zijn. Ze was inmiddels een goede vriendin van hem geworden en goede vrienden mochten van Matthew gerust ondervinden hoe zorgzaam hij voor ze was; daar schaamde hij zich niet voor. “Ik heb niet geslapen,” meldde hij alsof hij het over het weer had. “Ik moest voor een bepaald iemand zorgen, weet je nog wel?” vroeg hij op een plagende toon, vooral om aan te geven dat ze zich er niet te druk in moest maken. Het was immers niet Matthew’s eerste nacht dat hij doorhaalde en het zou ook zeker niet zijn laatste zijn.

Matthew richtte zijn blik naar Shay. Hoewel hij het nonchalant had gezegd en er ook vrij luchtige gedachten over had gehad, deed het idee dat hij haar moest helpen met douchen hem wel een klein beetje blozen. Hij had haar naakte lichaam eerder gezien, maar hij wist niet in hoeverre ze wilde dat hij mee zou helpen en of hij haar ook echt… moest inzepen. Aan de ene kant was dat een aparte gedachte, maar aan de andere kant was dat wel een grens waar hij zich overheen wilde zetten als het haar beter liet voelen. Hij merkte ook op dat hij dat zeker niet voor al zijn vrouwelijke vrienden zou doen. Hij… wist eigenlijk niet zo heel goed wat hij moest voelen, al zeker niet toen haar hand zich opeens naar hem uitstrekte en ze zijn gezicht aanraakte. Een tinteling ging door zijn lichaam en er kwam kippenvel op zijn huid te staan, maar Matthew hield zijn blik strak op Shay gericht en een klein glimlachje speelde om zijn lippen toen ze zich verontschuldigde. Hij wuifde het weg met een simpel gebaar. Toen herinnerde hij zich al de woorden die ze had gesproken en die volledig langs hem heen waren gegaan omdat hij zo in zijn eigen gedachten verzonken was geraakt. “Als het je echt goed doet voelen, zal ik mijn ogen wel voor een paar uur sluiten als we terug zijn,” zei hij en hij rolde met zijn ogen. Waarschijnlijk ging ze dan op haar bed liggen en een boek lezen, de nerd die dat ze was. Eigenlijk vond hij het wel schattig hoe ze soms helemaal op kon gaan in haar boek; niet dat hij dat ooit tegen haar zou zeggen. “Ik ga mee,” zei hij op een resolute toon tegen haar. Even twijfelde hij, maar toen liep hij naar zijn kledingkast toe en maakte hij zichzelf onzichtbaar. In een mum van tijd had hij zichzelf uitgekleed en had hij een zwembroek aangetrokken. Het zou ontzettend vreemd aanvoelen als hij ook naakt onder die douche zou gaan staan en hij wist niet in hoeverre hij moest helpen. “Loop maar vooruit,” zei hij op een zachte toon en een vederlicht kneepje in haar schouder zodat hij haar geen pijn zou doen. “Ik kom achter je aan. Ik heb alleen recent geleden een waarschuwing van de leiding gekregen, dus als ze me nog eens zien in de vrouwenbadkamer dan krijg ik waarschijnlijk straf. Ik blijf onzichtbaar tot we in die badkamer zijn, maar ik ben vlak achter je. Er kan je niks gebeuren,” zei hij op een geruststellende toon. Hij had geen idee of ze het nodig had en of hij nu overdreef, maar hij had zo het gevoel dat ze zich niet bepaald relaxt zou voelen om over dezelfde gang te lopen waar ze deze nacht een walk of shame over had gedaan.

Matthew keek Shay op een verbaasde manier aan toen ze haar vraag stelde, maar grinnikte toen zachtjes. “Jawel,” zei hij op een zachte toon tegen haar. “Die waarschuwing was niet alleen daarvoor.” Hij wist dat hij vaag was, maar hij wilde haar nog niet vertellen over zijn drughandel. Hij had geen idee hoe ze zou reageren en aangezien drugs toch wel een belangrijk deel waren van zijn leven vroeg hij zich ergens wel af hoe hij zou reageren als ze negatief zou zijn erover. Aan de andere kant zou hij ook niet willen dat ze ging vragen achter zijn drugs. Niet om te weten wat hij aan het doen was, maar om ze zelf te kunnen gebruiken. Matthew vond het idee dat Shay aan dat verraderlijke spul zou zitten op de één of andere manier erg onaangenaam en dus was het voor hem nog een reden om er nu niet open en eerlijk over te zijn. Matthew volgde Shay zwijgzaam naar de badkamer en keek toe hoe ze de deur op slot deed. Ze trok haar shirtje uit en Matthew liet zijn blik over de blauwe plekken glijden, zijn kaken weer op elkaar klemmend. Hij zou die klootzak nog wel krijgen die haar dit had aangedaan, daar was hij honderd procent zeker van. Een frons verscheen tussen zijn wenkbrauwen toen Shay begon te snikken en na een korte aarzeling maakte hij zichzelf zichtbaar waarna hij zijn armen om haar heen sloeg en haar dicht tegen zijn borst drukte. Zijn hand gleed via haar nek door haar haren en zachtjes begon hij haar daar te masseren om haar te kalmeren. “Je was waarschijnlijk onder invloed van alcohol en je dacht dat die jongen je echt leuk vond,” zei hij op een zachte toon. “En het is duidelijk dat je niet helder nadacht. En het is oké dat je daar nu verdrietig over bent, maar ik denk dat het een goed ding is als je gaat proberen om het achter je te laten. Je bent dom geweest en die gevolgen heb je zelf onder zien, maar dit is enkel een les voor de toekomst. Dit overkomt je niet meer opnieuw.” Daar zou hij persoonlijk wel voor zorgen.

Matthew wist niet waar hij zich nog het meest over verbaasde: dat hij Shay uit eigen wil een knuffel gaf, dat ze die accepteerde of dat hij een fijn gevoel door zijn lichaam voelde gaan toen hun lichamen contact met elkaar maakten. Ze was precies klein genoeg voor hem om zijn kin op haar hoofd te laten steunen en haar hoofd tegen zijn borst te laten rusten. Haar lichaam paste op een goede manier tegen het zijne aan en haar haren voelden vederlicht aan wanneer hij ze tussen zijn vingers door liet glijden. Er was een klein deeltje in hem dat dit moment wilde blijven rekken en een ander deel in hem dat daar verward over was. Haar zoete geur kwam hem tegemoet en hoewel Matthew dat al wel eerder had opgemerkt, was het nog nooit zo prominent aanwezig geweest als nu. Hij kneep even zijn ogen dicht om zijn gedachten tegen te gaan en precies op dat moment koos Shay ervoor om de chaos op te vullen in zijn hoofd met nog meer chaos. Ze gaf hem gelijk en stelde zich opnieuw kwetsbaar voor hem op, beiden dingen die hij nog niet eerder had meegemaakt. Maar wat hij ook niet haatte, vooral het eerste niet dan. “Zo lang je die momentjes van zwakte niet meer hebt, hoor je mij nergens over,” bromde hij tegen haar, meer om zichzelf een houding te geven dan dat hij echt bot tegen haar wilde zijn. Hij had het gevoel dat hij zich meer openstelde voor haar als zij voor hem en hij had geen idee wat hij ermee moest. Omdat hij vaak rechtuit was met wat hij voelde, zou hij denken dat het niet zo heel erg was, maar er was natuurlijk dat kleine belangrijke detail dat ze elkaar nog niet gek lang kenden. En dat was misschien ook wel wat het allemaal zo verwarrend maakte. “Gelukkig voor jou had ik niet echt een beeld van een ideale kamergenoot toen ik accepteerde dat ik met meer op de kamer wilde slapen,” grijnsde hij naar haar. Hij liet haar voorzichtig los en merkte nu pas op dat ze naar hem opkeek, haar ogen betraand. Hij slikte kort en als in een automatisme gingen zijn handen omhoog en wreven zijn handpalmen langs haar wangen af, de tranen wegvegend. Daarna glimlachte hij woordeloos naar haar en liep langs haar af, zijn hand de hare vastpakkend en haar voorzichtig naar de douche brengend. Hij draaide zijn rug naar haar toe zodat ze zich kon uitkleden en wachtte tegen het muurtje van de douche totdat ze erin zou stappen. “Wat wil je dat ik doe?” mompelde hij vervolgens naar haar. Wilde ze dat hij enkel de wacht hield of wilde ze hem ook effectief in die douche hebben om haar mee te helpen? Zijn hoofd was één grote warboel voor hem dat hij dat niet eens goed meer wist.  

Matthew gaf enkel een kort knikje toen Shay aangaf dat ze haar lesje wel geleerd had. Dat zou hij ook denken aan haar blauwe plekken te zien en de manier waarop ze liep, maar hij wist ook wel hoe dat soort gasten werkten. Er bestond een vrij grote kans dat als die gozer zielig ging doen en één of ander lulverhaal op ging hangen, ze zo weer terug bij af was. Shay was emotioneel en romantisch aangelegd en als die gozer daar handig gebruik van wist te maken, zou Matthew de volgende keer weer diegene zijn die haar tranen weg moest vegen. Zijn kaken klemden zich op elkaar en irritatie welde zich op in zijn binnenste, al wist hij niet goed waarom het hem zo erg irriteerde. Als ze zichzelf weer tegen dezelfde steen wilde stoten, dan was dat toch zeker haar probleem? Hij schudde geërgerd zijn hoofd, maar Shay haalde hem uit zijn gedachten door haar verwachtingen naar hem uit te spreken en Matthew gaf weer een knikje naar haar. Hij had onbewust haar bedankje weggewuifd en er niet echt een reactie op gegeven, maar hij hoopte wel dat ze wist dat het voor hem geen probleem was. Het enige waar hij op dit moment een probleem mee had, was die gozer die haar dit had aan gedaan en hoe haar lichaam er op dit moment uitzag. “En aan wie ligt dat?” vroeg hij op een droge toon aan haar toen ze aangaf dat hij wel mocht kijken omdat het niet was dat hij het nog niet eerder gezien had. Hij liep naar de wastafel toe en ging erop zitten, zijn handen losjes op zijn bovenbenen leggend en zijn blik op Shay gericht. Zijn blik gleed van haar bovenlichaam naar beneden en hij klemde zijn kaken op elkaar toen hij de blauwe plekken op haar bovenbenen zag. “Ik zweer dat ik die loser in brand steek als ik hem zie,” gromde hij kwaad. Maar hij schudde zijn hoofd. Nee. Daar had ze nu geen behoefte aan. Hij dacht na over een onderwerp en zijn gedachten schoten terug naar iets wat ze gezegd had. “Je zei toch dat je van Londen was, hè?” vroeg hij aan haar. “Of heb je eerst nog ergens anders gewoond?” Misschien niet het meest perfecte onderwerp, maar hij besefte dat hij van haar achtergrond eigenlijk niet veel wist en alles was beter dan over wat er vannacht gebeurd was praten.  

Matthew keek op van de zachte toon die ze gebruikte, maar gaf er expres geen reactie op. Hij was ergens wel bang dat als hij tegen haar zou zeggen dat hij dat niet zou doen, hij of tegen haar zou liegen aan het einde van de rit of nog erger: dat hij zich aan zijn woord zou houden. Hij had al gemerkt dat zijn grenzen voor haar verder gingen dan elke andere Peculiar in de lus op dit moment en zichzelf aan de regels houden en uit de problemen blijven, was één ding dat hij nog niet meteen op wilde geven. In de problemen blijven had hem immers de persoon gemaakt die hij nu was, al nam hij aan dat de drama wel flink verminderd was sinds hij uit Londen was gevlucht. Shay vertelde meer over haar leven in Londen en Matthew rolde met zijn ogen, zich ergens wel voor kunnen stellend dat ze zo’n houding had. Een bitch tegenover de leerkrachten, een idool voor de leerlingen. Nee, dan had hij wel een heel andere attitude gehad. “Mijn ouders wilden dat ik naar een kostschool ging, maar ik weigerde om anderen te doen laten geloven dat ik een arrogant, rijkeluiskindje was en dus ging ik naar een normale, gemengde school,” zei hij tegen haar. “Zoals je al wel kunt verwachten, was ik minder goed in het behalen van hoge cijfers en had ik altijd ruzie met de leerkrachten. Ik kon in principe wel studeren, maar ik had er gewoon zo weinig zin in.” Hij haalde zijn schouders op naar haar met een grijns. “Zaten op die kostschool van jou alleen meiden of ook jongens?” vroeg hij aan haar.   

“Dat weet ik nog net zo niet,” zei hij met een kleine grijns om zijn lippen. “Ik was nogal een behoorlijke pestkop op school en niet alleen naar leerkrachten toe. Als iemand ook maar een beetje anders liep of zich anders gedroeg, dan was diegene automatisch de pineut.” Eigenlijk was het best wel triest hoe hij vroeger was geweest. Hij wist ook niet of hij op dat vlak veel veranderd was. Hij lachte nog steeds met dingen waar hij niet mee mocht lachen, al had hij ook zo zijn serieuzere kanten ontdekt sinds dat hij in de lus was. Shay had niet veel om mee te lachen, qua uiterlijk toch zeker niet. En de andere meiden in de lus… wel, die zagen er ook wel oké uit. De middelbare school was dan meestal ook zo’n periode waarbij je lichaam zich begon te ontwikkelen en waarbij je puur geluk moest hebben dat je geen puisten had, geen grote maat van kleren of BH moest dragen of dat je een bril moest dragen. Matthew had tamelijk veel geluk gehad met zijn uiterlijk, al konden mensen als ze écht iets wilden vinden om je mee te treiteren altijd wel op iets komen. Bij Matthew was dat gedrag echter snel de kop in gedrukte en zijn agressiviteit had er dikwijls voor gezorgd dat de meesten niet veel meer durfden te doen bij hem. Shay legde uit hoe haar kostschool eruit had gezien en Matthew gaf een knikje, kort fronsend op de informatie die ze gaf over de gezamenlijke lessen. Ze vroeg hem naar zijn toekomstplannen en kort verstijfde hij. “Ik heb daarna nog in de horeca gewerkt,” zei hij op een nonchalante toon, wat niet helemaal gelogen was. Hij had daar inderdaad gewerkt, maar dat was voor enkele weken geweest en ze hadden hem er toen uitgeschopt omdat hij vaak te laat of helemaal niet op kwam dagen, wat weer gerelateerd was aan zijn leven als bendeleider. “En voor de rest had ik niet echt toekomstplannen. Ik deed meestal iets en ik zag wel waar ik eindigde.” Hij haalde zijn schouders op. “Had jij wel toekomstplannen dan? Wilde je een prinsesje worden of een supervrouw?” Hij rolde met zijn ogen, maar grijnsde wel op zijn Matthew-achtige manier naar haar terwijl hij wachtte op antwoord.